Neeeeeeeext

«Άντε, έχουμε και δουλειές»
«Μάλιστα Κύριε»
«Τι μάλιστα ρε Πετράκη, από το πρωί είμ’ εδώ και δεν έχουμε τελειώσει ακόμα. Αμάν. Βαρέθηκα»
«Άλλοι 3456 μένουν Κύριε. Λίγοι είναι»
«Ωραία. Περάστε δεσποινίς. Πώς ονομάζεστε; Το ξέρω φυσικά, αλλά το κάνω καθαρά για τυπικούς λόγους»
«Εεεε….Αμίλ»
«Μάλιστα. Λοιπόν Αμίλ. Βλέπω ότι μας ήρθες εδώ απρόοπτα. Βομβαρδισμός λέει στη χώρα σου από τους Ισραηλινούς. Ρε Πέτρο, τον ησυχαμό δεν έχουν ετούτοι. Το έλεγα εγώ ότι δεν είναι τυχαίο που με βάλανε πάνω σ’ εκείνο το σταυρό τόσες ώρες. Σκανταλιάρηδες, αλλά καλά παιδιά κατά βάθος»
«Μάλιστα Κύριε»
«Μάλιστα και μάλιστα. Μ’ έπρηξες ρε Πετράν. Λοιπόν κοπέλα μου, τι με κοιτάς;. Δεν είμαι ο Αλλάχ. Αλλά αν θες, είμαι κι’ αυτός. Τέλος πάντων, άντε ανέβα τη σκάλα προς τα πάνω. Θα σε πετύχω εδώ γύρω ξανά. Μη διστάσεις να με φωνάξεις, ε; Τρελαίνομαι για νέες γνωριμίες. Neeeeeeeeext. Πώς ονομάζεσαι εσύ κούκλα μου;»
«Ελένη Κύριε»
«Μάλιστα Ελένη. Χμμ…πόσο χρονών ήσουνα Ελένη;»
«32 Κύριε»
«Και τι κατάλαβες αυτά τα 32 χρόνια Ελένη;»
«Τι εννοείτε Κύριε;»
«Να σου πω εγώ Ελένη. Τίποτα δεν κατάλαβες»
«Μα…»
«Πάψε Ελένη. Εγώ σου έδωσα Ζωή για να ζήσεις και να μάθεις και να έρθεις, έστω και ασυναίσθητα, πιο κοντά σ’ εμένα, κι’ εσύ δεν έκανες τίποτα Ελένη»
«Μα πώς…»
«Γιατί δεν εκτίμησες αυτό που είχες; Γιατί προτίμησες την άρνηση;»
«Δεν καταλαβαίνω Κύριε. Δεν φταίω εγώ…»
«Πάψε Ελένη. Γκρίνια. Πολύ γκρίνια. Για τα πάντα. Απ’ ότι ξέρω, που τα ξέρω όλα, παραπονιόσουν συνεχώς για κάτι»
«Είχα πολλά προβλήματα Κύριε»
«Αλήθεια; Χα, το μεγαλύτερό σου πρόβλημα ήταν ότι ήσουν κολλημένη με τους Cure Ελένη μου. Τέλος πάντων, σοβαρά τώρα. Τα έκανες θάλασσα. Τι προβλήματα και αηδίες μου λες. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία»
«Αλήθεια λέω Κύριε»
«Τα δύο χρόνια που είχες κλειστεί σπίτι σου γιατί σε παράτησε ο γκόμενος ήταν πρόβλημα Ελένη; Ε;»
«…»
«Μπορώ να σου αναφέρω κι’ άλλα, αλλά εσύ τα ξέρεις καλύτερα. Ξέρεις πώς είναι να δίνεις ένα δώρο σε κάποιον και να μην το εκτιμάει καθόλου; Ε, δεν μου αρέσει καθόλου σε πληροφορώ. Λοιπόν, κατέβα τη σκάλα. Σε 250 χρόνια από τώρα θα τα ξαναπούμε. Θα έχεις ακόμα μία ευκαιρία. Εν τω μεταξύ, σκέψου καλά αυτά που έκανες και αυτά που δεν έκανες. Εντάξει κορίτσι μου;»
«Ναι…»
«Neeeeeeeeeext. Άντε, με περιμένει και η Μαρία για φαγητό. Πείνασα»