Συνθηματολογία

Ένα από τα πιο ωραία πράγματα με τα συνθήματα στους τοίχους, είναι ότι δεν είναι στατικά. Μπορείς, όποτε θέλεις, να τα συμπληρώσεις. Πολλοί, αναλώνονται στο να απαντούν στα συνθήματα (Γράφουν π.χ «σκατοχανούμια» κάτω από το «ΑΕΚΑΡΑ»). Θεωρώ, ωστόσο, ότι η πιο ενδιαφέρουσα επέμβαση είναι η απλή προσθήκη ενός ερωτηματικού στο τέλος.
Έτσι, το «Μαρία σ’ αγαπάω» γίνεται «Μαρία σ’ αγαπάω;», απεκδύεται τη μελοκλισαδούρα και μετατρέπεται σε ομφαλοσκοπικό ερώτημα μείζονος σημασίας «Δεν είμαι σίγουρος ρε Μαράκι αν σ’ αγαπάω. Το ψάχνω». Μπορεί βέβαια να ερμηνευτεί και ως έκφραση έκπληξης για τα συναισθήματα που βιώνει ο ίδιος ο συνθηματογράφος «Μα είναι δυνατόν να σ’ αγαπάω; Από πού κι’ ως πού;»
Έτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Με την προσθήκη του περίφημου ερωτηματικού, φαντάζεσαι αμέσως το κουστουμαρισμένο και κάθιδρο αφεντικό με το σπρέι στο χέρι. Ενώ με το «ΠΑΟ, Θρησκεία, Θύρα 13;», ο οπαδός αναρωτιέται για το αν η θύρα 13 είναι όντως η σωστή.
Βέβαια, το ερωτηματικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην καθημερινή μας επικοινωνία. Δείτε πόσο πιο ενδιαφέρον μπορεί να γίνει ένας απλός καθημερινός διάλογος:
- Καλημέρα;
- Αναρωτιέσαι;
- Δεν έχω κέφια;
- Πού να ξέρω αν έχεις κέφια η όχι;
- Ε, ποιος ξέρει;
- Λες μαλακίες;
- Στο διάολο;
- Πότε σε διαολόστειλα ρε;