Μουντιαλογίες

Ομολογώ ότι από ποδόσφαιρο δεν κατέχω και πολλά. Το αγαπημένο μου άθλημα μικρός ήταν το μπάσκετ, το οποίο είδα να ξεφουσκώνει μαζί με τον Σταμάτη Γαρδέλη, τους κουκουτσέλους (τα κόκκινα γλειφιτζούρια με σχήμα κοκοράκι ντε) και το μαλλί κοκοράκι. Οπότε, μην δώσετε και πολύ σημασία στα όσα διαβάσετε παρακάτω.
Χρειαζόμαστε ήρωες. Μας αρέσουν οι ήρωες. Δεν μπορούμε χωρίς αυτούς. Ναι, ο Ζιντάν έκανε φοβερό μουντιάλ. Και η χρυσή μπάλα που πήρε ήταν δικαιολογημένη (αν και ο Καναβάρο έκανε και αυτός εξαιρετικό μουντιάλ). Η προβολή πάντως που απόλαυσε, του έκανε και καλό και κακό. Πολλοί μπούχτισαν τόσο που αντί να βλέπουν τη μεγάλη του ποδοσφαιρική αξία, είδαν ακόμα ένα είδωλο made by media. Πρώτος και καλύτερος, ο δεν- ξέρω από- μπάλα- και- το- λέω, Λάλας. Θεωρώ (όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε) ότι μπήκε δίπλα στον Πελέ και τον Μαραντόνα, ως ένας από τους τρεις μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ως ευρωπαίος, χαίρομαι ιδιαίτερα.
Από εδώ και στο εξής, όσοι θέλουν να ξαναμιλήσουν για γερασμένες ομάδες, θα το σκεφτούν καλύτερα. Χθες, οι παππούδες Γάλλοι, είχαν κλείσει στο μισό γήπεδο τους κατά πολύ νεότερους Ιταλούς για ένα ημίχρονο.
Το ποδόσφαιρο είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι έχουν πάθη, αδυναμίες και τσαμπουκά. Αυτό αποδείχθηκε με τον καλύτερο τρόπο, όταν ο Ζιντάν έκανε την καλύτερη κεφαλιά της ζωής του στον γνωστό για το υβρεολόγιό του Ματεράτσι. Ο επαγγελματισμός είναι καλός, αλλά τον είδαμε και τον επαγγελματισμό των Βραζιλιάνων, που δεν έβαζαν τα πόδια τους στη φωτιά για να μην χάσουν oύτε φράγκο από τα συμβόλαιά τους.
Οι Γερμανοί έμαθαν, σε μεγάλο βαθμό, να χάνουν και να το διασκεδάζουν κιόλας. Κατάλαβαν, επιτέλους, ότι δεν είναι δικαιωματικά οι καλύτεροι. Αυτό που δεν κατάφεραν τόσα χρόνια οι πολιτικοί, το κατάφερε η Εθνική τους Ομάδα. Τους έμαθε να χαίρονται αρκούμενοι στην καλή επίδοση, να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του αντιπάλου, να αυτοσαρκάζονται.
Τέλος, από τα μουντιάλ που θυμάμαι (Μεξικό και μετά) αυτός ήταν ο μοναδικός τελικός που δεν κέρδισε η ομάδα που έπαιξε καλύτερα. Κέρδισε η ομάδα που έκατσε πίσω, περιμένοντας τα πέναλτι, έχοντας και την ασφάλεια του καλύτερου τερματοφύλακα. Porca mizeria, ρε στεκοφόροι και στεκοφορολάτρες.