Ο γάμος της Μαρίας

Πάντα την ενοχλούσαν οι πελάτισσες που ήξεραν ακριβώς τι θέλουν. Προτιμούσε αυτές που έμπαιναν στο μαγαζί και την έβαζαν να κατεβάζει δέκα διαφορετικά κομμάτια απ’ το ίδιο ρούχο. Το είχε σκεφτεί και είχε καταλήξει ότι έτσι αισθανόταν πιο χρήσιμη. Καμιά φορά έδινε επίτηδες λάθος συμβουλές. Μια μέρα είχε καταφέρει να κάνει μια αρκετά παχουλή κυρία να αγοράσει ένα μικροσκοπικό μπλουζάκι. «Έχετε ωραίο αφαλό, γιατί να τον κρύβετε;». Εκείνη την κοίταξε με ευγνωμοσύνη και το προτίμησε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ούτε παζάρια έκανε ούτε τίποτα.
Χαιρέκακη, ναι. Αλλά δεν την ένοιαζε καθόλου.
Στη Θεσσαλονίκη είχε κλείσει δυο χρόνια. Είχε αφήσει τα πάντα πίσω της. Το χωριό της τα Τσικαλαριά (Χανιά), γονείς, αδέρφια, φίλους. Έφυγε την ίδια μέρα που θα γινόταν ο γάμος. Μια βδομάδα πριν, ο Κώστας την είχε χωρίσει. Για μια τσούλα απ’ το Ηράκλειο, απ’ ότι έμαθε αργότερα. Είχαν δεσμό τρεις μήνες περίπου, απ’ ότι έμαθε αργότερα. Έφτιαξε δυο βαλίτσες, στη μία έβαλε μόνο το νυφικό και έφυγε.
«Δεν αντέχω την ντροπή», είπε στους δικούς της. Την πίστεψαν.
Στην πραγματικότητα, έφυγε για να προφυλάξει εκείνον. Είχε αρχίσει να σκέφτεται όλους τους πιθανούς τρόπους να του κάνει κακό. Αν ήταν δυνατόν και τη γκόμενά του μαζί. Τον καλύτερο τον ζωγράφισε: ένα κρεβάτι γεμάτο αίμα και δύο πτώματα. Ασπρόμαυρο σκίτσο, μόνο το αίμα κόκκινο. Το δίπλωσε και το έβαλε στο πορτοφόλι της. Το κοιτάζει κάθε φορά που ο Γιάννης φεύγει από το σπίτι της για να πάει στη δουλειά. Κοιμάται σπίτι της τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα. Της αρέσει. Είναι βέβαια μικρότερος οχτώ χρόνια, μόλις 20, αλλά ξέρει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να φτάσουν και στο γάμο.
Γάμος. Όντως. Ήρθε η ώρα της να παντρευτεί.

Σήμερα έκλειναν ένα χρόνο. Του υποσχέθηκε δείπνο στο σπίτι. Έφτιαξε καλιτσούνια με μυζήθρα, μπουρέκι, κρεατότουρτα. Ό,τι καλύτερο είχε μάθει από τη μάνα της.
«Φέρε μόνο το κρασί μωρό μου. Κόκκινο. Όσο πιο κόκκινο γίνεται»
«Τι είναι αυτό που φοράς κούκλα μου;», απόρησε ο Γιάννης μόλις την είδε.
«Νυφικό μωρό μου. Νυφικό. Το νοίκιασα μόνο για σήμερα. Σ’ αρέσει;»
«Πρωτότυπο, δε λέω. Σου πάει κιόλας»
«Κάτσε στο σαλόνι. Θα πιούμε ένα ποτάκι και μετά θα φάμε. Είναι όλα έτοιμα»
Έφερε το ουίσκι και τo μαρτίνι και κάθισε απέναντί του, στην πολυθρόνα. Έβρεξε το μεσαίο της δάχτυλο στο ποτό και έβαλε το χέρι της κάτω από το νυφικό.
«Μετά θέλω να φας κι’ εμένα. Ε;», χαϊδεύτηκε
«Δεν χρειαζόταν να το πεις καν μωρό μου»
Έφαγαν ακούγοντας Celine Dion. Της άρεσε πολύ, η «Σελίνα». Μικρή νόμιζε ότι αν τη γνώριζε θα γινόντουσαν φίλες.
Το σεξ ήταν τέλειο. Το νυφικό έφτιαχνε πολύ και τους δύο.
«Πες μου ότι με παντρεύεσαι», του είπε τραβώντας του τα μαλλιά.
«Μα…»
«Έλα, παιχνίδι είναι. Πέστο»
«Σε παντρεύομαι»
«Κι’ εγώ», του απάντησε και έσφιξε πιο δυνατά τα πόδια της γύρω από τη μέση του. «Κι’ εγώ»
Άναψαν τσιγάρο στο κρεβάτι. Σιωπή για δυο λεπτά περίπου.
«Θες να το δοκιμάσεις κι’ εσύ;»
«Ποιο;»
«Το νυφικό. Κάνε μου τη χάρη. Θέλω να παίξουμε σήμερα»
«Σου φαίνομαι για τύπος που γουστάρει να φοράει γυναικεία ρούχα;»
«Όχι. Το ξέρω ότι είσαι 100% άντρας. Απλά θέλω να παίξουμε. Έλαααααα. Υπόσχομαι ότι θα σου πάρω την καλύτερη πίπα της ζωής σου».
«Εντάξει»
Το έβγαλε και του το έδωσε. Του μπήκε. Με δυσκολία, αλλά του μπήκε.
«Ξάπλωσε και περίμενε»
Έφερε ένα άσπρο μεταξωτό μαντίλι. Της το είχε κάνει δώρο ο Κώστας, όταν έκλεισαν τρεις μήνες.
«Κλείσε τα μάτια σου». Του τα έδεσε. Έβαλε το κεφάλι της κάτω από το νυφικό. Ήταν όντως η καλύτερη πίπα της ζωής του.
«Φέρνω λίγο κρασί μωρό».
Στις πρώτες γουλιές, άρχισε να νυστάζει. Το υπνωτικό τον έπιασε πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενε. Τον ξάπλωσε κάθετα στο κρεβάτι. Έχυσε λίγο κόκκινο κρασί στο νυφικό, στο ύψος της καρδιάς του. Έμεινε όρθια να τον κοιτάζει για ένα δεκάλεπτο.
Έκλεισε τα μάτια. Είδε τη φίλη της τη Σοφία που καθόντουσαν μαζί στο Δημοτικό. Άκουσε το γέλιο του παππού της κάθε φορά που του τράβαγε το μουστάκι. Μύρισε το άρωμα του Κώστα, Bvlgari μαύρη. Γεύτηκε τα δάκρυά της, εκείνη τη μέρα.
Πέντε φορές τον μαχαίρωσε. Όλες στο μέρος που είχε κοκκινίσει πρώτα με το κρασί.
Πήρε το σκίτσο, το έβαλε στο στόμα της και άρχισε να το μασάει.
Το κατάπιε.
Του έβγαλε το νυφικό, το φόρεσε και σήκωσε το ακουστικό.
«Μαμά παντρεύτηκα. Παντρεύτηκα»
«Τι λες παιδί μου; Γιατί κλαις; Τι έπαθες; Μαρία, μ’ ακούς;»
Της το έκλεισε.
Κάλεσε την αστυνομία.

PS. Και στα δικά μας οι λεύτεροι. Μπουάχαχαχαχαχαχα.