Τhe pussy value και το lifestyle του βλαχοκαπιταλισμού

Η αξία ενός αγαθού είναι ευθέως ανάλογη της σπανιότητάς του. Ωραία μέχρι εδώ. Γιατί λοιπόν το μουνί (και ειδικά στην Ελλάδα) αποτελεί ένα από τα πιο υπερτιμημένα αγαθά, από τη στιγμή που στατιστικά, οι γυναίκες είναι όσες περίπου και οι άντρες και εξίσου διαθέσιμες; Ποιος είναι ο παράγοντας που ανεβάζει την τιμή του;
Ο παράγοντας είναι ανθρώπινος. Είναι «ο μαλάκας ο μουνάκιας ο Έλληνας». Eξηγώ: Κάθε φορά που ο χατζηπαπάρας και επίδοξος γαμιάς πληρώνει ένα σημαντικό ποσοστό από το μισθό του στο trendy restaurant για να ικανοποιηθεί η μαντάμ που συνοδεύει για να του κάτσει έτσι πιο εύκολα, η αξία του μουνιού ανεβαίνει. (Προσοχή: η έμφαση στην παραπάνω πρόταση να δοθεί στο «σημαντικό ποσοστό» και στο «για να του κάτσει πιο εύκολα»).
Κάθε φορά που ο μπούλης με τα ζελεδιασμένα αρχίδια κυνηγάει τη γκόμενα που τον έχει κλάσει Χ φορές (όπου X είναι οποιοδήποτε νούμερο μεγαλύτερο από το 1), η αξία του μουνιού ανεβαίνει. Κάθε φορά που πηδάει μια γκόμενα και μετά φέρεται λες και του έκανε και χάρη, η αξία του μουνιού ανεβαίνει. Κάθε φορά που μια γκόμενα χρησιμοποιεί με επιτυχία τον περίφημο σεξουαλικό εκβιασμό (αν δεν κάνεις αυτό, δεν σου κάθομαι), η αξία του μουνιού ανεβαίνει.
Οι υπόλοιποι, ψυχικά υγιής και νορμάλ άντρες, οι οποίοι δεν έχουν καμιά διάθεση να «πληρώσουν» για ένα αγαθό παραπάνω απ’ ότι αξίζει, κολλάνε τη ρετσινιά του «αναίσθητου», του «εγωιστή», του «παρτάκια» κ.λπ κ.λπ.
Όσο ανεβαίνει η αξία του μουνιού, τόσο έλκει τον χατζηπαπάρα που αναφέραμε παραπάνω. Και όσο αυτός έλκεται, τόσο ανεβάζει την αξία του μουνιού.
Πώς θα σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος; Η μόνη λύση είναι να κατανοήσει ο κάθε μαλακοτρίφτης ότι το πουλί του έχει την ίδια αξία με το αιδοίο. Όπως μια γκόμενα «σου κάθεται», έτσι κι’ εσύ «της κάθεσαι». Το σεξ είναι εξίσου ευχάριστο και αναγκαίο και για τα δύο φύλα. Η προέκτασή του, η συντροφικότητα, το ίδιο. Κανένας δεν κάνει χάρη σε κανέναν.
Βέβαια, η ψευδοlifestyle κουλτούρα, ως γέννημα θρέμμα του βλαχοκαπιταλισμού, γνωρίζει πολύ καλά ότι με το να διατηρεί ψηλά την αξία του μουνιού (διαβάστε κάνα δυο περιοδικά και θα καταλάβετε τι εννοώ), επωφελείται.
Καλώς ή κακώς, την αγοραστική δύναμη (με βάση το εισόδημα) την έχουν ακόμα οι άντρες. Ωστόσο, οι καλύτεροι καταναλωτές, είναι οι γυναίκες. Οπότε, πρέπει ή ο άντρας να καταναλώνει, έχοντας ως έξτρα κίνητρο την κατάκτηση/διατήρηση μιας γυναίκας (βλέπε π.χ το restaurant παραπάνω), ή η γυναίκα να καταναλώνει χρησιμοποιώντας το «αγοραστικό δυναμικό» του άντρα (βλέπε «του δανείστηκα την πιστωτική»). Μια λύση, η οποία προωθείται τελευταία, είναι η δημιουργία του/της «αντρογυναίκας», ενός άντρα ο οποίος καταναλώνει εξίσου με μια γυναίκα (βλέπε τους μετροσέξουαλ).
Αυτό που συνήθως αποκρύπτεται σε τέτοιου είδους έντυπα, είναι το εξής απλό: Το μόνο που χρειάζεται για να ρίξεις μια γυναίκα στο κρεβάτι σου, είναι η ερωτική έλξη. Επίσης, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που χρειάζεται για να την κρατήσεις, είναι η διατήρηση αυτής της έλξης.
Την επόμενη φορά που «λοκάρετε» μια γυναίκα, ρίξτε μια προσεχτική ματιά στην «τιμή» της. Αν σας φανεί υπερβολική με βάση αυτά που προσφέρει (ψυχικά, πνευματικά και σωματικά), ψωνίστε από αλλού. Είπαμε, είμαστε κυνηγοί, αλλά δεν θα ξοδέψουμε και 85 σκάγια για ένα κοτσύφι.

PS. Για όσους δεν κατάλαβαν, όλα αυτά τα γράφω γιατί είμαι ένας μίζερος μισογύνης που έχει να πηδήξει από τα 17 του.