Θεϊκές Διακοπές

Τέκνα μου,
Δεν ξέρω τι να κάνω πια με την πάρτη σας. Ξέρω, θα πεταχτούν μερικοί και θα πουν «μα εσύ τα ξέρεις όλα, πλάκα μας κάνεις;». Όχι, ΔΕΝ τα ξέρω όλα. Ή μάλλον επιλέγω να μην τα ξέρω όλα. Γιατί από τη στιγμή που θα τα ξέρω θα πρέπει να συμβούν κιόλας. Τέλος πάντων, συνεχίζω.
Τα έχετε κάνει μπάχαλο. Τελείως όμως. Εντάξει, αναγνωρίζω ότι η ατελής σας φύση (για την οποία ευθύνομαι βασικά εγώ) εμπεριείχε και αυτή την πιθανότητα. Αλλά δεν περίμενα με τίποτα να τα κάνετε μπάχαλο με τόση έλλειψη στιλ.
Προσβάλλετε τόσο πολύ την αισθητική μου που ειλικρινά δεν θέλω πλέον να σας παρακολουθώ. Βαριέμαι. Πριν διακόσια περίπου χρόνια γύρισε ο Βελζεβούλ (ή σατανάς, ή οξαποδώ, ή όπως θέλετε πείτε τον) και μου είπε: «Συνάδερφε, δεν έχει πλάκα πλέον. Είπαμε να πολεμάμε μεταξύ μας για κάτι, αλλά όχι για κάτι τόσο κακόγουστο. Έτσι μού ‘ρχεται να τα παρατήσω τελείως».
Αυτό είναι και το σημαντικότερο πρόβλημά σας. Η κακογουστιά. Εντάξει, υπάρχουν η πείνα, οι πόλεμοι, η φτώχια. Αυτά, σας διαβεβαιώ, θα υπάρχουν για πάντα. Μη με ρωτάτε γιατί. Είναι μέρος της αρχικής συμφωνίας. Μη με ρωτάτε ποιας συμφωνίας και με ποιον.
Σε ό,τι αφορά τώρα το θέμα της μεταθανάτιας ζωής που τόσους και τόσους απασχολεί, έχω μόνο να επισημάνω το εξής: Υπάρχει, υπό όρους. Ποιους όρους, δεν θα αποκαλύψω.
Σας χαιρετώ και σας εύχομαι τα καλύτερα. Χρειάζομαι κάνα δυο εκατομμύρια χρόνια διακοπές. Μη με ρωτάτε πού θα πάω. Αν γυρίσω και δεν σας βρω, να θυμάστε το εξής:
Έκανα ό,τι μπορούσα. Δηλαδή, τα πάντα.

PS. Η μαύρη Μερσεντές που κάψατε πριν από καμιά δεκαριά μέρες, ήταν του Αποστόλου Παύλου. Θύμωσε τόσο πολύ που σκέφτεται να σας αφήσει με την ίδια κυβέρνηση για καμιά εικοσαριά χρόνια ακόμα.
PS2. Στο μουντιάλ είμαι με την Αργεντινή. Αλλά δεν πρόκειται να επέμβω. Το έχω κάνει στο παρελθόν και το μετάνιωσα.