Οινοπνευματώδες

Όταν θέλω να πιω, πίνω ουίσκυ. Όταν λέω πιω, δεν εννοώ να τραβήξω κανά δυο τζούρες , αλλά να το καταλάβω, να με μουδιάσει, να φτάσω σ’ αυτή την ημιμεθυστική κατάσταση που είναι σαν να κοιτάζεις τα πάντα μέσα από την κλειδαρότρυπα και το κλειδί να έχει πάει μπουρδελότσαρκα με τον κολλητό του, Mr. Alcohol. Η μπίρα με παραφουσκώνει, τα λευκά ποτά μου κάθονται άσχημα στο στομάχι, η κίτρινη τεκίλα είναι απλά μια σφηνακογκομενοπαγίδα, το τσίπουρο δεν το βρίσκεις όπως πρέπει στην Αθήνα, τη ρακή τη θεωρώ υπερβολικά φολκλόρ για τα γούστα μου.
Το ουίσκι που πίνω, είναι το Haig. Θυμάμαι, στα δεκαεννιά, όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι το γιατί θεωρείται ο βασιλιάς των ποτών, έπινα Τζόνι. Ντρέπομαι. Και όχι μόνο Τζόνι, αλλά Τζόνι Κόλα (κάποτε πρέπει να γραφτεί ένα μυθιστόρημα που ο ήρωάς του θα ονομάζεται έτσι).Ντρέπομαι δυο φορές τώρα που το θυμάμαι. Ο Αντώνης, 26 χρονών τότε, ιδιοκτήτης και μπάρμαν του μαγαζιού που σύχναζα, μου σύστησε το Haig. «Είναι καλύτερο, το νοθεύουν λιγότερο». Με έπεισε και από τότε κόλλησα. Το Haig το πίνω χειμώνα καλοκαίρι «με ένα πάγο». Όχι παγάκι, πάγο. Αν δω δύο ή περισσότερους στο- χαμηλό πάντα- ποτήρι, το γυρίζω πίσω.
Αυτή, είναι μια ιδιοτροπία μου και απαιτώ από οποιονδήποτε να τη σέβεται. Δεν μπορεί να ξεκινάει η τελετουργία του πιώματος με μια λάθος κίνηση, για την οποία μάλιστα είναι υπεύθυνος αυτός που θα πληρώσεις στο φινάλε. Σωστά;
Tέτοιες ιδιοτροπίες, έχω αποκτήσει αρκετές. Όσο μεγαλώνω γίνονται και περισσότερες. Με αυτές μου τις ιδιοτροπίες, έχω σχηματίσει ένα είδος πυξίδας του εαυτού μου. Χωρίς να είναι αυτό που είμαι, δείχνουν προς τα εκεί που είμαι. Όποιος μπαίνει στον κόπο πρώτα να τις σεβαστεί και μετά να τις «ακολουθήσει», θα βρει πολύ πιο εύκολα κι’ εμένα.

Πάρτο πίσω μωρή άχρηστη. Με ΕΝΑΝ πάγο σου είπα.

Ευτυχώς που υπάρχουν ιδιότροποι άνθρωποι. Δίνουν σινιάλα. Εκπέμπουν κάπου. Εκπέμπουν την αίσθηση ότι είναι κάτι παραπάνω από το άθροισμα των κινήσεων-πράξεων-λέξεών τους. Ότι έχουν μια δυναμική που ελίσσεται, εξελίσσεται και κάποτε θα διακτινιστεί στον παρόντα χρόνο.
Όποιος δεν δέχεται τις ιδιοτροπίες μου, δεν δέχεται εμένα. Όποιος δεν αγαπάει τις ιδιοτροπίες του, δεν αγαπάει τον εαυτό του. Δεν θέλω κανένας να με αλλάξει. Μπορώ-καλύτερα- να αλλάξω και μόνος μου. Ευχαριστώ.

PS. Το Haig έχει γίνει πια mainstream και η ποιότητά του έχει πέσει. Αλλά εγώ το πίνω ακόμα. Με έναν πάγο, φυσικά. Ιδιοτροπίες.