Μπριζίτ

Τετάρτη, 25/10/2006, 21:30

Δεν ξέρω αν θα πρέπει να προσπαθώ πλέον, να συνεχίσω παλεύω. Ίσως να είμαι δειλός, και το χειρότερο να φαίνομαι κιόλας.
Το πράγμα δεν φαίνεται να πάει και πολύ καλά. Χθες μου είπε ότι ήθελε να μείνει μόνη της με τη μητέρα της για το σαββατοκύριακο. Μόνη με αυτή τη γριά φάλαινα, που στάζει φαρμάκι και χολή; Είναι μάνα της, αλλά από την άλλη έχουμε να κοιμηθούμε και να ξυπνήσουμε μαζί πάνω από δυο βδομάδες.
Αλλάζει. Ναι αυτό είναι. Η Μπριζίτ αλλάζει και εγώ δεν μπορώ να καταλάβω προς το που. Αν μπορούσα να το καταλάβω θα ακολουθούσα και εγώ. Διάολε, θα την ακολουθούσα και στην κόλαση ακόμα.
Το μόνο που μου μένει είναι να περιμένω το τέλος που θα δώσει αυτή. Αρχίδια. Ψάχνεις συνεχώς να βρεις μια γυναίκα που θα έμενες κλεισμένος μαζί της σε μια σπηλιά στις Άλπεις για όλη σου τη ζωή, και όταν τη βρίσκεις δεν μπορείς να την κρατήσεις.
Είσαι μαλάκας και χαζορομαντικός. Ναι, αυτό είσαι. Και χέστης και ανίκανος. «Νομίζω ότι δεν μπορείς να με καταλαβαίνεις πλέον». Να την καταλαβαίνω; Μα πώς μπορεί κανείς να καταλάβει την αρρώστια που τον ρίχνει στο κρεβάτι, το ρίγος που τον διαπερνά όταν αντικρίζει το θάνατό του, την αγωνία που τον κυριεύει όταν πρέπει να αφήσει πίσω του ό,τι πιο πολύτιμο έχει;
Δεν την καταλαβαίνω επειδή αισθάνομαι ένα με αυτή. Δεν την καταλαβαίνω όπως δεν μπορώ να καταλάβω και τον εαυτό μου. Σκατά, μάλλον χρειάζομαι κάνα χάπι για να με πάρει ο ύπνος και να μην γράφω μαλακίες. Έχω πιει τα κέρατά μου και είμαι ακόμα στην τσίτα.
Θα την δω σε τρεις μέρες. Μέχρι τότε θα τρώω, θα κοιμάμαι, θα αναπνέω. Θα κάνω όλες αυτές τις μηχανικές κινήσεις και τίποτα παραπάνω. Δεν θέλω να κάνω τίποτα ουσιώδες χωρίς αυτή. Δεν μπορώ.
Καληνύχτα μαλάκα. Την πάτησες πάλι. Εσύ φταις που ζητάς πολλά.

Να πα να γαμηθείτε όλοι καριόληδες φλερτάκηδες. Και σεις και όλο σας το σόι μαζί. Περισσότερο απ’ όλους εσύ παλιοπουσταρά φλώρε. Ξέρω ποιος είσαι, πού μένεις, πού συχνάζεις, τα πάντα. Νόμιζες ότι θα το αφήσω έτσι ε; Ότι δεν θα έπαιρνα χαμπάρι τίποτα ε;
Την Μπριζίτ δεν μπορώ να την κάνω καλά. Εσένα όμως εραστή της δεκάρας θα σε κανονίσω. Θα κάνω το κονέ αύριο με τον Μ., και θα καβατζώσω ένα σαρανταπεντάρι. Την κάνη του θα τη δεις στα σίγουρα, μπροστά στην περιποιημένη μάπα σου, παλιοπουσταρά. Σύντομα.



Τετάρτη, 25/10/2006, 21:30

«Να φας τα μούτρα σου», μου είπε ο Τ. «Να τα φας για να μάθεις φιλαράκι. Γιατί αν δεν τα φας δεν υπάρχει περίπτωση να βάλεις μυαλό εσύ».
Καρφί δεν μου καίγεται τι νομίζει αυτός ο γκαντέμης. Εγώ την απόφασή μου την έχω πάρει. Και στο κάτω κάτω, αν δεν πάρεις τα ρίσκα σου δεν πετυχαίνεις και πολλά σ’ αυτή την κωλοζωή, σωστά;
Όλα είναι έτοιμα. Το όπλο το έχω βρει έκλεψα και μια μηχανή το Σάββατο το βράδυ και την έχω κρύψει στο γκαράζ του θείου. Ο παπάρας μπαίνει πλέον στο γκαράζ μια φορά στο δίμηνο, ίσα- ίσα για να καθαρίσει. Κι’ αν τύχει να τη δει, θα του πω να κοιτάει τη δουλειά του, ο γεροlooser.
Με το μαύρο, τα κουμπιά και την πρέζα (όποτε τυχαίνει) δεν βγαίνει φράγκο. Άσε που με τη δουλειά αυτή, αν πετύχει δεν θα χρειαστεί να ξαναμπλέξω με τους βρομιάρηδες τους μεγαλοσμπρώχτηδες. Κρατάνε το φιλέτο για την πάρτη τους και τα φράγκα που μας μένουν δεν φτάνουν ούτε για τη δικιά μας δόση.
Του είπα και του μαλάκα του Τ. να ακολουθήσει. Του έδωσα μάλιστα και το 30%. Ε, δεν πήγαινε μισά- μισά γιατί το σχέδιο είναι δικό μου. Φοβάται λέει, και έχει και την Λ. και τον πιτσιρικά να προσέχει τώρα λέει, και είναι μεγάλος για τέτοια κόλπα πια λέει. Σκατά. Και δεν είναι μεγάλος για να βάζει το δηλητήριο στις φλέβες του ο παπάρας; Ας μείνει μια ζωή στην παράγκα με τη μάνα του την καρακάξα και με το αυτοκίνητο του παππού του.
Εγώ το πήρα απόφαση. Με τα φράγκα θα πάω και σε μια χλιδάτη κλινική να ξεριζώσω το συνήθειο. Απ’ αυτές που πάνε οι γκλαμουράτοι, που όταν κυλήσουν πληρώνουν χοντρά και καθαρίζουν στο άψε σβήσε. Βαρέθηκα πια να με κάνει ό,τι θέλει αυτή η μαλακία.
Στην A. δεν είπα τίποτα. Η γκόμενα έχει βεντουζάρει πάνω μου και σίγουρα θα προσπαθούσε να μου αλλάξει γνώμη. Καλή είναι για κάνα πήδημα που και που, αλλά δεν είναι η γυναίκα που θα μπορέσει να σε στηρίξει και να την εμπιστευτείς. Άσε που ο ξαδερφός της είναι μπάτσος, και δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά... Καλύτερα να φυλάγεσαι- και ιδιαίτερα από γυναίκες. Τη μια μέρα σε γλύφουν και την άλλη σε κατουράνε.
Έχω αρχίσει ήδη να συμμαζεύομαι. Πήρα κανά δυο καλά ρουχαλάκια, κούρεψα το μαλλί, ξυρίστηκα. Βέβαια, τα έκανα και για κείνη. Θεϊκό κομμάτι αδερφέ μου. Το τι ψέμα της πούλησα βέβαια δεν περιγράφεται. Και τα καταπίνει σαν την τίγρη που έχει να φάει μια βδομάδα. Τίγρης. Ναι αυτό είναι η άτιμη η Μπριζίτ. Στο κρεβάτι σε καταβροχθίζει. Αυτός ο μαλάκας που είναι τώρα στα τελειώματα, δεν την πηδάει καλά φαίνεται. Το χει και στο αίμα της όμως η γυναίκα. Γουστάρει τρελά.
Μόλις κλέψω τα φράγκα, θα της πω να φύγουμε οι δυο μας για κάπου μακριά. Χωρίς βαλίτσες, χωρίς τίποτα. Όσο γίνεται πιο γρήγορα. Και άσε το μαλάκα να αναρωτιέται πού πήγε η γκόμενά του.
Δεν τον φοβάμαι έτσι κι’ αλλιώς. Ένας χέστης και μισός είναι απ’ όσα μου ‘χει πει η ίδια. Και η πιάτσα την ίδια γνώμη έχει.
Μια βδομαδούλα ακόμα. Και μετά θα είμαι κυριλέ. Γεια μας.