Άει σιχτίρ χαζομελμεκέτηδες

Οι πρόγονοί μου ήρθαν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ναι, από εκεί που έρχεται και ο Άι Βασίλης κάθε Χριστούγεννα. Ναι, το ’22, με τον ελληνοτουρκικό μικρασιατικό πόλεμο. Ή Μικρασιατική Καταστροφή, αν προτιμάτε.
Όταν έφτασαν εδώ, δεν μιλούσαν καν ελληνικά. Έγραφαν όμως τα τούρκικα χρησιμοποιώντας ελληνικούς χαρακτήρες (καραμανλίδικη γραφή). Ήταν χριστιανοί και αυτοπροσδιορίζονταν ως Έλληνες. Το εκεί χωριό ήταν χωρισμένο στα δύο (ελληνικός και τούρκικος μαχαλάς) και ναι, από ένα χρονικό σημείο και μετά, υπέστησαν οι κάτοικοί του αυτά που μας έμαθαν στο σχολείο (τάγματα εργασίας, κατάσχεση περιουσιών κ.λπ κ.λπ). Οι Τούρκοι τους αποκαλούσαν "Ρωμιούς".
Όταν έφτασαν εδώ, οι "γνήσιοι" ελλαδίτες Έλληνες, τους αποκαλούσαν Τούρκους.
Ήμουν, θυμάμαι, 16 χρονών. Ο παππούς μου στο μπαλκόνι του σπιτιού, διάβαζε εφημερίδα. Τον είδα να συνοφρυώνεται και να σφίγγει πιο δυνατά τις σελίδες.
«Τι γράφει παππού»;
«Ότι χαζομάρες γράφουν συνέχεια. Συνέχεια…»
«Δηλαδή;»
«Για τους Τούρκους και ότι κινδυνεύουμε και μπορεί να γίνει πόλεμος».
«Ε, δεν είναι αλήθεια;»
«Δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια ή όχι. Δεν έχει»
Το τι εννοούσε τότε ο διωγμένος από τον κεμαλικό εθνικισμό παππούς μου, το κατάλαβα μερικά χρόνια μετά.
Διαβάζοντας πάντως τις τελευταίες μέρες εφημερίδες, βλέποντας τηλεόραση και «ξεφυλλίζοντας» μπλογκς για το συμβάν με τα F16, έχω καταλάβει ότι πολλοί δεν έχουν καταλάβει τίποτα για την ουσία του θέματος. Και μένουν στο αν κινδυνεύουμε από τους Τούρκους ή όχι. Κρίμα.


PS. «Μελμεκέτ» είναι η πατρίδα στα τούρκικα. Και «άει σιχτίρ» το να πα να γαμηθείτε, στα τούρκικα και τα ελληνικά.
PS 2. Ο παπούς μου έχει πεθάνει, ο Άι Βασίλης δεν υπάρχει και οι ίδιες χαζομάρες αναπαράγονται δεκαετίες τώρα. Στα τούρκικα και τα ελληνικά.