Tuesday, August 29

Αργύρης (παρτ τεν)

Το κορομηλοφάγο λαγουδάκι

«Σε γουστάρω».
«Εγώ πιο πολύ μωρό μου».
«Όχι. Εγώ πιο πολύ».
«ΕΓΩ πιο πολύ».
«ΠΑΨΕ. Εγώ πιο πολύ».
«Αν με γουστάρεις πράγματι πιο πολύ απ’ ότι εγώ, που σε γουστάρω πάρα πολύ, παραδέξου ότι ΕΓΩ σε γουστάρω πιο πολύ».
«Να παραδεχτώ ότι με γουστάρεις πιο πολύ απ’ ότι εγώ για ν’ αποδείξω ότι σε γουστάρω πιο πολύ απ’ ότι εσύ;»
«Ναι».
«Εντάξει Γιωτούλα, το παραδέχομαι».
«Ωραία. Τώρα είμαστε δυο άνθρωποι που ο ένας γουστάρει πιο πολύ τον άλλον απ’ ότι ο άλλος τον έναν».
«Μια χαρά μας βρίσκω. Έχεις άλλο μαύρο;».
«Όχι ρε Αργύρη. Το ήπιαμε όλο».

Πριν από πολλά- πολλά χρόνια, βγήκαν από τη θάλασσα κάτι ψάρια. Όχι φαντάροι, ψάρια κανονικά. Με λέπια, κόκαλα και μυρωδιά ψαρίλας. Γιατί βγήκαν
από τη θάλασσα, δεν ξέρω. Βαρέθηκαν, υποθέτω.
Μετά αυτά τα ψάρια έβγαλαν πόδια. Τέσσερα, οχτώ, σαράντα. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Κάποια ψάρια, που είχαν τέσσερα πόδια και ρουφούσαν βυζιά, αποφάσισαν να αρκεστούν στα δύο πόδια και τα άλλα δύο να τα κάνουν χέρια. Αυτά τα ψάρια ονομάστηκαν άνθρωποι. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, γουστάρουν τρελά να χρησιμοποιούν τα χέρια τους ως πόδια. Ειδικά στην πρώτη φάση της ζωής τους- το λεγόμενο «μπουσουλητό»- και όταν συνουσιάζονται- το λεγόμενο «πισωκολλητό». Ωστόσο, σε ορισμένους ανθρώπους τα χέρια θυμούνται ότι ήταν πόδια και βρομάνε όπως τα τελευταία. Είναι τα λεγόμενα «βρόμικα χέρια» (στον τομέα της πολιτικής- νομικής επιστήμης) ή τα «βρομόχερα» (στο μπάσκετ).
Μετά έφτιαξαν την Τηλεόραση, το Ίντερνετ, το Φραπουτσίνο και την Τέχνη. Η τελευταία είναι και η πιο σημαντική, καθώς αναζητούν διακαώς την Τέχνη στην Τηλεόραση, την Τέχνη στο Ίντερνετ και την Τέχνη του Φραπουτσίνο. Όταν δεν τη βρίσκουν, βλέπουν ριάλιτι, σερφάρουν σε τσοντοσάιτς και μπινελικώνουν το σερβιτόρο, αντίστοιχα.
Οι άνθρωποι δεν ξέχασαν καθόλου την καταγωγή τους. Κάθε καλοκαίρι επιστρέφουν στη θάλασσα και κάθε τέσσερα περίπου χρόνια φοράνε λέπια στα μάτια τους και εκλέγουν αυτούς που θα τους κυβερνήσουν. Τους καρχαρίες δηλαδή. Άλλοι καρχαρίες είναι απλά κακοί και άλλοι πολύ κακοί.
Από τα παραπάνω, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων είναι ότι δεν έχουν το Θεό τους. Γι’ αυτό και ψάχνουν απεγνωσμένα σημάδια της ύπαρξής Του. Στην Τηλεόραση, στο Ίντερνετ, στο Φραπουτσίνο, στην Τέχνη. Δεν βρίσκουν αυτά τα σημάδια πουθενά. Μέχρι που ερωτεύονται. Εγώ είδα ένα σημάδι Του όταν ερωτεύτηκα τη Γιώτα.


Περνούσαμε ωραία με τη Γιώτα. Ειδικά στην αρχή. Η αρχή ήταν μέχρι και πριν φύγει. Με τη Γιώτα είχαμε μια σχέση με αρχή και τέλος. Η μέση έλειπε. Τελείως όμως. Εκεί έχω καταλήξει.
Είχαμε γνωριστεί με τη Γιώτα όπως στις ελληνικές ταινίες. Σε πάρτι. Όταν λέω ελληνικές καταλαβαίνετε ποιες εννοώ. Ναι, αυτές.
Είχαμε πάει στο πάρτι με τον Πάνο και τον Τάσο, έναν δεύτερο ξάδερφο του Πάνου από τη Λάρισα. Μια χαρά παιδί ο Τάσος αλλά είχε ένα σημαντικό πρόβλημα. Ήθελε να πηδήξει. Όχι ότι αυτό ήταν κακό από μόνο του. Καθόλου. Το κακό ήταν ότι δεν πήδαγε. Κι’ εγώ δεν πηδάω συχνά. Το παραδέχομαι. Ο Τάσος όμως δεν πήδαγε καθόλου. Ο Πάνος έκανε ό,τι μπορούσε για να τον βοηθήσει. Ο Τάσος δεν γούσταρε καμία απ’ όσες του γνώρισε. Εδώ πρέπει να προσθέσω ότι ο Τάσος ήταν και εκλεκτικός. Ήταν δηλαδή ένας εκλεκτικός αγάμητος που ήθελε να πηδήξει.
Σαν να πεθαίνεις της πείνας και να λες «Όχι ρε, εγώ δεν τρώω κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Θέλω ραγού με σος δεντρολίβανο και σκοτσέζικο σολομό». Ε, κάτσε και περίμενε το ραγού. Το κοτόπουλο θα το φάει κάποιος άλλος, μην ανησυχείς.
Το πάρτι ήταν μασκέ. Για μασκαράδες. Μια χαρά ταιριάζαμε. Δεν είχαμε ντυθεί τίποτα. Γινόταν στου Ζωγράφου. Το έκανε ένας φίλος γνωστού, τρέχα γύρευε τώρα. Απλά χτυπήσαμε, μας άνοιξαν και μπήκαμε. Ψέματα, ένας μας άνοιξε. Μια νοσοκόμα. Ντυμένη νοσοκόμα δηλαδή. Το ωραίο είναι ότι ήταν και νοσοκόμα στ’ αλήθεια. Μου το είπε αργότερα, όταν τη ρώτησα από πού νοίκιασε τη στολή. Αυτό είχα βρει να της πω, αυτό της είπα. Ήθελα να της πιάσω κουβέντα. Και τον κώλο. Το πρώτο το κατάφερα. Για πέντε λεπτά.
Η Γιώτα ήταν ντυμένη τσιγγάνα και μίλαγε θυμάμαι με έναν μαλλιά με κολλητό τζιν και μπλουζάκι “Megadeth” και με την Ειρήνη, τη γκέισα, την οποία και είχε δει ο Πάνος και γι’ αυτό είχαμε πάει να τους μιλήσουμε. Ο Τάσος, απλά, μας ακολούθησε και, παραδόξως, άνοιξε πρώτος την κουβέντα. Θα περίμενε κανείς να μιλήσει σε μια από τις γυναίκες τις παρέας, δεδομένων και των ορμών του, αλλά αυτός προτίμησε το μπλουζάκι “Megadeth”.
«Ωραία στολή», του είπε.
«Δεν έχω ντυθεί τίποτα», απάντησε ο χεβιμεταλλάς.
«Ούτε εμείς», είπε ο Πάνος. «Πάνος, Αργύρης και Τάσος».
Ομολογώ ότι η Γιώτα δεν μου άρεσε αμέσως. Πέρασαν γύρω στα δυο λεπτά μέχρι να αρχίσει να μου αρέσει. Τι ακριβώς μου άρεσε δεν ξέρω. Δεν ήταν αυτό που λες εντυπωσιακή. Μικροκαμωμένη, με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται.
Φυσικά, το γεγονός ότι μου έκατσε, ήταν περισσότερο θέμα τύχης και οπωσδήποτε δικής της πρωτοβουλίας.

Η ώρα θυμάμαι είχε πάει 5. Η κουβέντα στην παρέα είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Ο Πάνος την είχε πέσει σαφέστατα στην Ειρήνη με αρκούντως ενθαρρυντικά αποτελέσματα, ενώ εγώ και ο Τάσος δεν την είχαμε πέσει σε Γιώτα και χεβιμεταλλά αντίστοιχα.
Η ομήγυρης αποτελούνταν πλέον από κάτι κουρασμένα από το ψάξιμο πρόθυμης γυναικείας οπής παλικάρια -από τη μία- και από κάτι σουβλακοαναθρεμένες αναρχοκομουνίστριες του μπλοκ «Αξύριστη Μασχάλη»- από την άλλη.
Με λίγα λόγια, είχαμε βαρεθεί. Ο Πάνος πετάει το «πάμε ρε στην ταράτσα;». «Γιατί;» «Έχω το προαίσθημα ότι θα περνάμε καλύτερα εκεί πάνω». Δεν θέλαμε και πολύ. Ανεβήκαμε. Πάνος, Αργύρης, Τάσος, Γιώτα, Ειρήνη, χεβιμεταλλάς. Tρεις ταράτσες πιο πέρα, ένα ζευγάρι συνεισέφερε στη διαιώνιση του Homo Taratsatus.
«Πάω στοίχημα ότι είσαι καλύτερος», μου είπε η Γιώτα.
«Από ποιον;», απάντησα.
«Από αυτόν εκεί», είπε και έδειξε τον ταρατσολάβερ.
«Ε, δεν τα πάει κι’ άσχημα», είπα εγώ. Αντρική αλληλεγγύη, βλέπεις.
«Χάζεψε ο κόσμος. Ό,τι να ναι γίνεται», μουρμούρισε ο συντηρητικός χεβιμεταλλάς ονόματι Βαγγέλης.
«Σωστός», αντιμουρμούρισε ο Τάσος.
Εν τω μεταξύ ο Πάνος είχε αρχίσει το χοντρό χαμούρεμα με την Ειρήνη, βοηθούντος και του ερεθίσματος από την παραδίπλα ταράτσα. Απομακρύνθηκαν. Η Γιώτα μου έκανε νόημα να πάμε λίγο παραπέρα κι’ εμείς. Πήγαμε. Ο Τάσος και Βαγγέλης άρχισαν να λένε διάφορα μεταξύ τους. Πρόλαβα να πιάσω μόνο ένα «τι περιμένεις από βολεμένους μικροαστούς που βλέπουν όλη τη μέρα τηλεόραση» του Βαγγέλη.
Κάπως έτσι έγινε η αρχή της φάσης με τη Γιώτα.
Στην επιστροφή, βάλαμε στο αυτοκίνητο του πατέρα του Πάνου Cohen και φάγαμε σουβλάκια από το βρώμικο στη Μαβίλη. Οι Γιώτα και Ειρήνη ήρθαν μαζί μας. Οι Τάσος και Βαγγέλης είχαν πάει κάπου αλλού. Δεν ξέραμε που. Ένα μήνυμα μόνο έστειλε ο Τάσος στον Πάνο για να μην ανησυχεί. Δεν ζητήσαμε ποτέ περισσότερες εξηγήσεις.

«Αν παντρευτώ ποτέ δεν θα φορέσω βέρα».
«Ε σιγά. Εκεί κολλάς;»
«Ναι, εκεί κολλάω».
«Εντάξει, φόρα ένα καπέλο τότε».
«Καπέλο;»
«Ναι, καπέλο».
«Ό,τι νά ‘ναι καπέλο;»
«Χμμμ… τι θα έλεγες για ένα ημίψηλο;»
«Και η νύφη το ίδιο;».
«Φυσικά».
«Οι βέρες χάνονται συνέχεια. Το καπέλο το χάνεις πιο δύσκολα. Να ένα πλεονέκτημα».
«Και βγαίνει και πιο εύκολα αν θες να πλύνεις τα πιάτα».
«Όλα τα λεφτά το γαμήλιο καπέλο».
«Βγάζεις και λαγουδάκι από μέσα».
«Ε, το ξεφτίλισες. Τι λαγουδάκι…».
«Λαγουδάκι. Όλα τα ζευγάρια τι νομίζεις ότι κάνουν;»
«Τι;»
«Βγάζουν λαγουδάκια από ανύπαρκτα καπέλα. Ταχυδακτυλουργία είναι οι σχέσεις κούκλε. Τι νόμιζες. Βγάζεις το λαγουδάκι, συνεχίζεις. Δεν βγάζεις το λαγουδάκι, χωρίζεις. Απέτυχες. Εκτός κι’ αν βλέπεις λαγουδάκια εκεί που δεν υπάρχουν…».
Δυο μήνες αφότου χωρίσαμε και αφού είχα κόψει και τα ηλίθια τηλεφωνήματα η Γιώτα μου έστειλε ένα μέιλ. Έγραφε μόνο: «Δεν φταις εσύ. Απλά δεν μου έβγαινε το λαγουδάκι».
Γυναίκες.

Είχαμε πλέον απομακρυνθεί αρκετά από το Λαύριο. Δεν μπορούσα να καταλάβω προς τα πού πηγαίναμε. Είχε θάλασσα πάντως. Είχα σταματήσει την κουβέντα με τον Andrew. Συμπαθής, εντάξει, αλλά είχαμε πει ήδη περισσότερα απ’ ότι θα περιμέναμε και οι δύο. Οπότε, απλά, έπινα. Εκεί που απλά έπινα ήρθε και με βρήκε ο Ηλίας που δεν έπινε απλά αλλά φαινόταν ότι προσπαθούσε να αυτοκτονήσει με βότκα λεμόνι. Μου μίλησε με εμφανή δυσκολία:
«Και τι θα το κάνω το περίπτερο;»
«Τι να το κάνεις;»
«Σε μια ώρα θα έπρεπε κανονικά να είμαι εκεί ρε».
«Δεν ειδοποίησες τον Γιάννη;». Ο Γιάννης είναι ο συνέταιρός του.
«Έχασα το κινητό μου», είπε ο Ηλίας. Λογικό. Στην κατάστασή του θα μπορούσε να χάσει και έναν ελέφαντα σε γκαρσονιέρα. Ελέφαντααα, που είσαι; Μα πού πήγε γαμώτο ο ελέφαντας, εδώ τον είχα βάλει. Στο μπάνιο έψαξες;
«Πάρε από το δικό μου», είπα.
«Δεν θυμάμαι το νούμερο».
«Δεν θυμάσαι ούτε το τηλέφωνο του περιπτέρου;»
«Όχι».
«Πάρε τη μάνα σου να στο δώσει», βρήκα εγώ τη λύση.
«Ωραία. Φέρε μου το κινητό σου».
Του το έδωσα και τον είδα να προσπαθεί να πατήσει τα σωστά κουμπιά όσο τρέκλιζε προς κάπου. Φοβήθηκα ότι θα το έχανε και το δικό μου. Μετά σκέφτηκα ότι έπρεπε να ειδοποιήσω κι’ εγώ κάποιους για την απουσία μου. Μετά σκέφτηκα ότι δεν ήξερα πόσο θα λείψουμε. Αμέσως μετά δεν μ’ ένοιαζε καθόλου γιατί ήρθε και με βρήκε η δεύτερη εκ των M&M, η Μάρθα.
«Πώς περνάς;», ρώτησε.
«Μια χαρά», της είπα. «Είναι μακριά η Νήσος Ψ;».
«Θα είμαστε εκεί σε οχτώ ώρες περίπου. Δεν έχω ξαναπάει κι’ εγώ».
Αυτό μου φάνηκε λίγο περίεργο. Περίεργο επίσης μου φάνηκε και ένα πίρσιν με τα γράμμα «Κ» στο δεξί της φρύδι.
«Γιατί κάπα;», τη ρώτησα.
«Από το Κώστας», απάντησε.
«Γκόμενός σου;»
«Ήταν. Με παράτησε».
«Και γιατί φοράς το κάπα τότε;».
«Επειδή με παράτησε».
Έκανα ότι κατάλαβα χωρίς να έχω καταλάβει. Σας είπα ότι έχω τεράστιο ταλέντο στο να κάνω ότι καταλαβαίνω χωρίς να καταλαβαίνω. Με πίστεψε.
«Η αδερφή μου σε γουστάρει», μου είπε.
«Εντάξει, και μένα μου αρέσει», απάντησα.
«Όχι, σε γουστάρει στ’ αλήθεια. Την ξέρω τη Μαρία πώς είναι όταν γουστάρει στ’ αλήθεια κάποιον».
«Ευχαριστώ για την πληροφορία. Τι, φοβάσαι μήπως την πληγώσω και καλά;», απάντησα και γέλασα ελαφρώς. «Είμαι εντελώς ακίνδυνος, μην ανησυχείς».
«Αυτή όμως δεν είναι», μου είπε και με κοίταξε λίγο πιο έντονα από πριν.
«Εντάξει, θα προσέχω», είπα.
«Ναι», είπε κι’ έφυγε προς την κατεύθυνση που είχε τρεκλίσει πιο πριν ο Ηλίας.
Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. Είχαν συμβεί τόσα πολλά σε τόση λίγη ώρα που δεν ήξερα τι να πρωτοσκεφτώ. Προτίμησα να σκεφτώ μια κορομηλιά που ανεβαίναμε μικροί. Για να κόψουμε κορόμηλα. Όποιος έκοβε τα περισσότερα ήταν και ο πιο μάγκας. Είδα ότι είχε σκαρφαλώσει πάνω της ένα λαγουδάκι και έτρωγε τα κορόμηλά μου.

Γιώτα, νάτο το λαγουδάκι σου. Το βρήκα. Πες του να σταματήσει να μου τρώει τα κορόμηλα.
Χαλάκι.


PS. O skies_milan έκατσε και διάβασε όλον τον Αργύρη από την αρχή και μου επεσήμανε μερικές ανακολουθίες στην ιστορία μέσω email. Τον ευχαριστώ.

38 Comments:

Blogger vlacha έγραψε...

Ok! Καλά το πας! :)

PS:Το σουβλάκι στη Μαβίλη είναι όντως κορυφαίο!

8/29/2006 02:16:00 pm  
Blogger MåvяiÐåliå έγραψε...

Τόσα χρόνια Μαβίλη αυτό το σουβλάκι δε το δα....αναρωτιέμαι…τόσο χάλια;;;!

8/29/2006 02:20:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

@vlacha: Kι' εμένα μ' αρέσει.

@mavridalia: Έλα ρε, από το βρόμικο εννοώ, πάνω στην πλατεία είναι. Τι εννοείς τόσο χάλια;

8/29/2006 02:22:00 pm  
Blogger sorry_girl έγραψε...

Πήγα να σου εξηγήσω αυτό το "επειδή με παράτησε το φοράω", αλλά μετά το ξανασκέφτηκα.Γυναίκες!
πι ες:ψυχεδέλεια αυτό το παρτ.

8/29/2006 02:26:00 pm  
Blogger ΠΡΕΖΑ TV έγραψε...

Καπως ετσι ειναι τα καλοκαιρια.Γεματα φιλους,θαλασσα και εφημερες σχεσεις...

8/29/2006 02:43:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

sorry: τι να μου εξηγήσεις, το ξέρω το γιατί. Όντως βγήκε λίγο φευγάτο αυτό το παρτ.

πρέζα tv: welcome

8/29/2006 02:47:00 pm  
Blogger MåvяiÐåliå έγραψε...

Αυτός πουλάει και σουβλάκια; μόνο κάτι άθλια hot dog ξέρω….
Χάλια = ξύδια!(Κάτι σα τον Ηλία!)

8/29/2006 02:56:00 pm  
Blogger Κολοκύθι έγραψε...

Τον βλέπω στον ύπνο μου. Και τον Αργύρη και τη πλατεία. στοπ

8/29/2006 02:58:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

mavridalia: Ναι ρε συ, αυτός ο άθλιος. Πουλάει σάντουιτς με καλαμάκι. Ορίστε.
Το είπα αθηναικά.

evie: χμμμ...να το προσέξεις αυτό.

8/29/2006 03:01:00 pm  
Blogger vlacha έγραψε...

Πάντως δεν περίμενα ένα σουβλάκι να προκαλέσει τόσα σχόλια! Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το παρτ μπορούν να σχολιαστούν άπειρες λεπτομέρειες!
:)

8/29/2006 03:10:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

Ε ναι. Αν δεν έχεις τι να πεις πιάνεσαι από τα σουβλάκια. ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΡΕΕΕ :ppp

8/29/2006 03:11:00 pm  
Blogger Lex_Luthor06 έγραψε...

Ανακολουθίες;
Μα το κείμενο είναι ολόκληρο ένας αχταρμάς ανακολουθιών, παραλληρημάτων, ασυναρτισιών και ασχετολογίας.

Γι αυτό γαμεί και δέρνει.

8/29/2006 03:23:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

Κι εγώ έκατσα και διάβασα όλον τον Αργύρη από την αρχή αλλά ήμουνα πολύ τζέντλεμαν για να σου επισημάνω μερικές ανακολουθίες...
;^p

Τι να σου κάνω καημένε μου, που γράφεις έτσι όπως γράφεις. Όλα τα λεφτά το γαμήλιο καπέλο indeed.

Τι να σου κάνω!!!! :^)

8/29/2006 05:27:00 pm  
Blogger οι σκιές μιλάν έγραψε...

8 wres apo to Laurio peftei h nhsos Psi?? Les na swthoune oles oi trofes, e, ola ta ksudia ennoousa, kai na riksoune ton kliro na doune poios, poios, poios the na piwthei - na doune poios, poios, poios the na piwthei oeoeee - oeoeee!!

:P

8/29/2006 05:53:00 pm  
Blogger Matron Maya έγραψε...

κουνελάκι δεν της έβγαλε το καπέλο ε???? αλλά αυτή την μούτζα ήξερε να την βγάλει ... γυναίκες ρε πούστη μου γυναίκες!

8/29/2006 06:23:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

το σουβλάκι απ την καντίνα της Μαβίλη δε παίζεται, από βιοματική εμπειρία βγαλμένο απόφθεγμα. μ' άρεσε πολύ αυτό το παρτ. δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να πω.

8/29/2006 07:07:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

Ολοι ψαχνου το Μαγο Ερωτα, για να δουν τα λαγουδακια, αλλα ποσοι τα βλεπουν ρε φιλε? Οι πιο πολλοι τα βλεπουν μονο στο στιφαδο...

Υ.Γ:Εξαιρετικο το κειμενο...

8/29/2006 08:09:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

Αμάν με τις συνέχειές σας, από τη μια η Νίνα με την Περσεφόνη από την άλλη εσύ με τον Αργύργη, έχουμε και δουλειές ξέρετε :P

Θα συμφωνήσω με τον φίλτατο Λούθορα στο σχόλιο :)

8/29/2006 08:56:00 pm  
Blogger Ιφιμέδεια έγραψε...

Πασχάλη,

σου λείπει η ενδελεχής μου κριτική; Η άλλη ματιά στις ειδήσεις των 8μιση; Τα γεμάτα φόβο και πάθος σχόλιά μου;

Ακόμη κι αν η απάντηση είναι όχι, πρέπει κάτι να γράψω για να σπάσει το thread για το σουβλάκι της Μαβίλη ω βέβηλοι σχολιαστές!

Εν συντόμω: το κορομηλοφάγο λαγουδάκι αναδεικνύεται ως κορυφαίο ψυχολογικό σύμβολο. Όλα τα λεφτά και αξίως μπαίνει στον τίτλο. Αν ήταν και Πάσχα θα ταίριαζε άκομη περισσότερο.

Ο Πάνος αναδεικνύεται ένας ήρωας-είδωλο. Τρωτός αλλά και άτρωτος συνάμα. Ανθρώπινος, πανανθρώπινος, ίσως και λίγο απάνθρωπος, σίγουρα υπεράνθρωπος.

Αργύρη, αν με ακούς, πάρε το κινητό σου από τα χέρια του Ηλία και σπρώξτον από την κουπαστή. Δεν θα τον φάνε τα ψάρια: έχουν κι αυτά γούστο, άσε που θα βρωμάει βοτκίλα. Τοιουτοτρόπως σου μένουν και οι δύο αδελφές Μ&Μ.

8/29/2006 11:16:00 pm  
Blogger Giorugosu έγραψε...

Η τελευταία παράγραφος με το λαγουδάκι και την κορομηλιά είναι μακράν η καλύτερη ιδέα που είχες! Φέρνει στο νού το λαγό με το ημίψηλο απο την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων. Επίσης πιστεύω ότι ο Αργύρης πρέπει να σκοτωθεί παραδειγματικά,όμως δεν ξέρω γιατί. Ακόμα το ψάχνω...

8/30/2006 12:13:00 am  
Anonymous Anonymous έγραψε...

Και γιατί καπέλα;

Εγώ λέω να βάζουνε σπασουάρ, από εκείνα με το πλαστικό κυπελάκι.

Μπορώ να τα σχεδιάσω ειδικά για γάμους.

8/30/2006 12:25:00 am  
Anonymous Anonymous έγραψε...

@wedding jock straps: Ουστ ρε!!! Που θα μας πεις ότι ξέρεις κιόλας για τα σπασουάρ. Αυτά είναι δική μου ειδικότητα και κοντρίτσα όποτε θες.

8/30/2006 01:37:00 am  
Blogger triantara έγραψε...

σουβλάκια.... θα σου έλεγα "με τον πόνο μου παίζεις" αλλά δεν είμαι Γερμανία και δεν με παίρνει :)

σουβλάκια...
μόνο αυτό βλέπω σε όλο το ποστ... και είναι αληθινά γαμάτα;;; δλδ πόσο γαμάτα είναι;;; και τον ξέρετε τον σουβλατζή; είναι βρώμικος;; και τα σουβλάκια;;; και που είναι αυτή η πλατεία;;;

σουβλάκια...

8/30/2006 04:09:00 am  
Blogger The Motorcycle boy έγραψε...

Ρε παλιάθρωπε γαμώ τα ποστ σου -γαμώ! Πας και το βγάζεις από χτες κι άντε μετά να ψάχνω χρόνο να το διαβάσω. Ειδοποία ρε πιο πριν οτι θα ποστάρεις -πες "αύριο 12 η ώρα θα σηκώσω καινούργιο Αργύρη" -να κανονίζει ο κόσμος τις δουλειές του. Και κλείνοντας επαναλαμβάνω: (και) γαμώ τα ποστ(ήταν)!

8/30/2006 10:17:00 am  
Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ Î­Î³ÏÎ±ÏˆÎµ...

πολύ καλό φίλε μου. Τελικά η ιστορία της ανθρωπότητας είναι φτιαγμένη από μάχες για ένα πήδημα; "Το τέλος της ιστορίας" γράφεται από ερωτευμένους αλλά και αυτοί ζούν λίγο όπως όλοι.

8/30/2006 10:54:00 am  
Blogger Αλεπού έγραψε...

είσαι όντως τρισμέγιστος pascal. Υποκλίνομαι

8/30/2006 03:23:00 pm  
Blogger satya έγραψε...

Πάρε ένα φτυάρι, κράτα με από το κεφάλι και θάψε με να περιμένω τα επόμενα... είναι δύσκολο το πήγαινε- έλα. Εύγε.

8/30/2006 05:40:00 pm  
Blogger NinaC έγραψε...

Καταστρώνω σχέδιο εξόντωσής σου... έχω ορίσει και την ημερομηνία: 9/9/2006.

Μετά θα έρθει και η σειρά των υπολοίπων.

Και θα μείνω η μοναδική μπλόγγερ της π*****ς!

Γιες! Γιες! ΓΙΕΣ!

8/30/2006 11:34:00 pm  
Blogger bbchris έγραψε...

Τελικά ο Τάσος εσυνουσιάσθη με γυναίκα ή τίποτα ακόμα?

Πάντως μου ψιλοφάνηκε λίγο ντιντής, εδώ που τα λέμε. Από τόσες γυναίκες να πάει με τον Μποντζόβι...

8/31/2006 01:23:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

lex_luthor: Ευχαριστώ man. Απλά κάποια πράγματα πρέπει να διορθωθούν για να διασωθεί η ψευδαίσθηση της "αληθινής" ιστορίας.

kunellina: Ε, τι θα έλεγες εσύ...

mpampakis: Γιατί δεν φοράς κι' εσύ ένα; Ε;

oi_skies: Σε χρίζω τον μεγαλύτερο φαν του Αργύρη. Το αξίζεις...

matron: πάψε ρε, θα σε ακούσει η δικιά σου και θα φας παντόφλα...

peeping tom: Ε ναι, ξέρουμε τι γράφουμε. Πρώτα τρώμε και μετά...

λύκος: thanks. Ήρθε η ώρα νομίζω να ανοίξεις έναν λογαριασμό στο blogspot. Ε;

confused: ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ. ΕΛΕΟΣ. ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, ΟΛΟ ΓΙΑ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΝΑΒΟΥΝ ΤΑ ΛΑΜΠΑΚΙΑΑΑΑΑΑ

ιφιμέδεια: το κουνελάκι, ως σύμβολο αν θες να το δεις έτσι, λειτουργεί ως εξής: συμβολίζει για τον Αργύρη τις ερωτικές σχέσεις και μάλιστα αυτές που είναι υγιείς και προχωράνε. Όταν δεν το "βγάζεις" από το καπέλο, τελειώνει και η σχέση.
Ο Αργύρης είδε το κουνελάκι στην κορομηλιά να τρώει τα κορόμηλά του. Αυτό σημαίνει ότι α) έβλεπε λαγουδάκι (ή κουνελάκι το ίδιο είναι) εκεί που δεν υπάρχει, άρα δεν είναι ρεαλιστής σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του και β) η φάση αυτή με τη Γιώτα του κατέστρεψε (έφαγε) μέρος της αθωότητάς του.
Αυτή είναι μια σύντομη ανάλυση που κάνω εγώ. Το δικαιούμαι πιστεύω...
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου.

giorogosu: Ε, όχι και να τον σκοτώσουμε ρε. Ωραία η παρατήρησή σου με την Αλίκη. Όντως το είχα στο μυαλό μου.

wedding straps: Θα βγάλεις πολλά φράγκα

μαργαρίτα: Είναι, πράγματι.

triantara: Τα σουβλάκια είναι μια χαρά. Και ο σουβλατζής επίσης. Ήξερα ότι στο τζερμάνια δεν είχατε σούβλακος όπως εδώ. Αλλά για λειψανδρία δεν ήξερα.

motorcycle boy: Ε, τι να κάνω. Να αρχίσω να βαράω τηλέφωνα; Thanks για το σχόλιό σου.

padrazo: Το ένστικτο της αναπαραγωγής είναι το πιο σημαντικό. Πράγματι.

αλεπού: Όταν σας τα έλεγα, δεν με πιστεύατε. :PPP

satya: Ευχαριστώ και μεγειά το καινούριο blog.

CD: NA ΠΑΣ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙΣ ΚΙ' ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΣΟΥ ΜΩΡΗΗΗΗΗΗΗΗ. :ppp

chris: Α, δεν ξέρουμε τι έγινε. Το αφήνουμε ανοιχτό το ενδεχόμενο.

8/31/2006 02:23:00 pm  
Blogger Idάκι έγραψε...

Εμένα πάλι το λαγουδάκι μου κάνει πιγκουίνος/Μάρλα του Τζακ στο Fight Club... με χτύπησε κατακούτελα μόλις το διάβασα, ποιος ξέρει γιατί. Και τώρα που το έγραψα, συνειδητοποιώ πως και ο Αργύρης με παραπέμπει σε Τζακ. Μμμμ. Η ιστορία με τη Γιώτα και το ταρατσάτο πάλι, μου χτύπησε άλλα καμπανάκια ("Ο καλύτερός μου φίλος" έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια γμτ.)

Γενικώς απόλαυσα απίστευτα το παρτ τεν και τους υπόγειους εφιάλτες του - με ορόφους ντίρλας και μαστούρας να κρύβουν την υγρασία στους μαύρους τοίχους - και περιμένω εναγωνίως το ιλέβεν.

Πάντως αδιαπραγμάτευτο το σουβλάκι εμ Μαβίλη και δεν πρόλαβα να φάω φέτος... Ίσως να φταίει ότι δεν τα ήπια στην Αθήνα. Άτιμη οδήγηση!!

8/31/2006 03:29:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

Προσπαθησα αλλα δεν τα καταφερα...Ξερεις εγω ειμαι και απο βουνο...

8/31/2006 06:47:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

η ιστορία μου θυμίζει ανδρικό "sex and the city".. ο αργύρης είναι γύρω στα 30, ξυρισμένος, φοράει άσπρο πουκάμισο και ένα τζιν (όχι ιδιαίτερα στενό).. γενικά δεν τραβάει την προσοχή επάνω του. κάποιες σκέψεις ενώ διάβαζα.

8/31/2006 09:36:00 pm  
Blogger Кроткая έγραψε...

Αγαπητέ μου τρισμέγιστε!

ΚΑΙ εγώ έκατσα και διάβασα όλο τον Αργύρη από την αρχή, τον τύπωσα και λέω να τον κάνω δώρο κάπου. Θα υπογράψεις το αντίτυπο; :Ρ

Επίσης, κάνε μου μία χάρη: να αναστήσεις το μαλάκα τον Πάνο που πήγε και σκοτώθηκε ο μαλάκας, γιατί θέλω να του την πέσω.

Τέλος, αν η Ντόλυ δοκιμάσει να σε εξοντώσει, θα έχει να κάνει μαζί μου! Θα την ξεμαλλιάσω! Μη φοβού!

8/31/2006 10:54:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

λύκος: Έλα, δικαιολογίες...

peeping tom: Το προφίλ του Αργύρη το πέτυχες διάνα. Για σεξ εντ δε σίτι δεν ξέρω :PPP

krotkaya: Θα σου κάνω μήνυση για πνευματικά δικαιώματα, ακούς;
Χωρίς πλάκα τώρα, υπογράφω ότι θες. Είμαι τεράστιο ψώνιο άλλωστε. Α, δεν χρειάζομαι προστασία από τη Νίνα. Από την Περσεφόνη χρειάζομαι.

9/01/2006 02:04:00 pm  
Blogger Кроткая έγραψε...

αγαπημένη μου ψωνάρα!
είσαι όντως μεγάλο ψώνιο! είμαστε όλοι μεγάλα ψώνια.
την Περσεφόνη την έπνιξα σαν κουνελάκι!!! :)

ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΚΑΛΕ;;;;;;

9/01/2006 04:08:00 pm  
Blogger Idάκι έγραψε...

Εγώ; δεν έχω απάντηση εγώ; :(((

9/01/2006 05:39:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

id: Πάψεεεεεε...το καλύτερο για το τέλος.
Λοιπόν, δεν ξέρω για τον παραλληλισμό με Φάιτ Κλαμπ. Με κολακεύει πάντως.
Καλά, άλλος δεν μπορούσε να οδηγήσει; Μόνο εσύ; Φιλιά (είδες; μόνο σ' εσένα δίνω).

krot: ΟΧΙ ΡΕ, ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΛΑΣΩ ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΛΟΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΕΣΥ ΓΚΟΜΕΝΟ!!! ΟΥΣΤ!!!

9/01/2006 09:18:00 pm  

Post a Comment

<< Πάτησέ με

« Κεντρική Σελίδα | Αργύρης (παρτ νάιν) » | Σατζέστιον » | Βαγγέλης + Paris = L.F.E » | Αργύρης (παρτ έιτ) » | Τα ξύδια » | Αργύρης (παρτ σέβεν) » | Αργύρης (παρτ σιξ) » | Αργύρης (παρτ φάιβ) » | Αργύρης (παρτ φορ) » | Αργύρης (παρτ θρι) »