Friday, August 11

Αργύρης (παρτ σιξ)

Η εικοσαετία των eighties και τα σπορτέξ

Ο Andrew με κοίταξε με ύφος αποικιοκράτη μπάρμαν. Ο ψηλός ξανθός με το μουστάκι με κοίταξε με ύφος λιγούρη αποικιοκράτη, στενότατου «φίλου» αποικιοκράτη μπάρμαν. Τους αγνόησα. Απέσυρα μάλιστα τελείως και το βλέμμα μου από το χορευτικό υπερθέαμα του Ηλία και της Μαρίας, κάνοντας την κλασσική, αντρική σκέψη: «έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι, μια γκόμενα είναι, σιγά». Απέτυχα. Πιο εύκολα κοροϊδεύεις τον εαυτό σου παρά το πουλί σου. Θα μπορούσα, βέβαια, να σκεφτώ «έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι, ένας μαλάκας είναι, σιγά», αλλά, δεδομένου του γεγονότος ότι δεν θεωρούσα και τον εαυτό μου πολύ καλύτερο σ’ εκείνη τη χρονική στιγμή, δεν το σκέφτηκα. Η Εύα με κοίταξε με ύφος «έφαγα και είμαι έτοιμη να τα πούμε». Εγώ παρέμενα τσατισμένος.
«Αργύρη, σου είπα ότι οι
περισσότεροι με θεωρούν την πιο άσχημη γυναίκα που έχουν δει ποτέ και ότι αυτός είναι ο λόγος που με πήραν στην N.J. Εντάξει;», είπε.
Συμφώνησα κουνώντας το κεφάλι. Το δικό μου.
«Λοιπόν, εγώ είμαι μέλος της N.J γιατί είμαι τόσο άσχημη. Δουλειά μου είναι να με βλέπουν οι άλλες γυναίκες και να αισθάνονται όμορφες σε σύγκριση μ’ εμένα».
«Οι άλλες γυναίκες της N.J;», ρώτησα και, σκέφτηκα ότι ως άντρας ήμουν πιο όμορφος ως γυναίκα απ’ ότι η Εύα, η οποία, ως γυναίκα, ήταν και πιο άσχημη ως άντρας από εμένα. Δηλαδή ήμουν και ως άντρας και ως γυναίκα πιο ωραίος από την Εύα.
«Όχι. Οι άλλες γυναίκες όλου του κόσμου», απάντησε. Είχα μπερδευτεί. Δηλαδή;
«Όλοι στην N.J κάνουμε κάτι για να βοηθάμε τους άλλους, με διάφορους τρόπους. Αρκετά ιδιαίτερους τρόπους, θα έλεγα», συνέχισε η Εύα. Αυτό το θα έλεγα δεν το έχω καταλάβει ποτέ ως έκφραση. Τι θα έλεγες αφού μόλις το είπες; Τέλος πάντων. Ρούφηξα μια γουλιά ουίσκι και ήμουν Μπουλάς. Όλος αυτιά.
«Συνέχισε», είπα όχι και τόσο ήρεμα και ευγενικά.
«Ο σύζυγός μου μάλιστα είναι ωραίος, πολύ πιο πλούσιος από εμένα και καλλιεργημένος. Αυτό βοηθάει ακόμα περισσότερο την φιλανθρωπική μου δράση, θα έλεγα», συνέχισε. Άντε πάλι το «θα έλεγα». Σκέφτηκα να το βγάλω από την αφήγηση, αλλά, αγαπητέ αναγνώστη, οφείλω να παραμείνω όσο πιο πιστός μπορώ. Η Εύα συνέχισε.
«Βλέποντας εμένα, μια κακάσχημη γυναίκα να είναι παντρεμένη μ’ έναν άντρα σαν κι’ αυτόν, τονώνονται ακόμα περισσότερο. Ωραίο δεν είναι;». Το βρήκα απαίσιο. Για καθαρά εγωιστικούς λόγους. «Είστε πολλές;», ρώτησα.
«Η N.J έχει αυτή τη στιγμή 49 μέλη, γυναίκες είναι οι 22».
«Εννοώ αν υπάρχουν κι’ άλλες που κάνουν αυτό που κάνεις εσύ».
«Φαντάζομαι πως ναι. Αλλά ασυναίσθητα», απάντησε.
Μάλιστα. Πολύ απαίσιο.
Δηλαδή βλέπουν τα γκομενάκια την πατσαβούρα και αισθάνονται όμορφες. Πολύ πιο όμορφες από αυτή. Μετά τη βλέπουν και με τον ωραίο-επιτυχημένο-πανέξυπνο-πλούσιο-καλλιεργημένο και, με μιας, τα στάνταρ τους εκτοξεύονται στην στρατόσφαιρα. Εκεί που δεν βρίσκονται τύποι σαν κι’ εμένα, δηλαδή. Δεν της είπα αυτά που σκέφτηκα. Δεν ήθελα να την αποπάρω, τώρα που είχα αρχίσει να μου τα λέει όλα. Έκανα όμως την πιο επίκαιρη ερώτηση:
«Τι σημαίνει N.J;»
«Α, τίποτα το σημαντικό. No Jobs», απάντησε.
«Είστε και κατά της εργασίας;», ρώτησα ο άνεργος.
«Όχι. Απλά δεν δουλεύει κανένας από εμάς. Δεν χρειάζεται. Είμαστε όλοι οικονομικά ανεξάρτητοι».
«Πλούσιοι δηλαδή».
«Ναι».
«Δηλαδή και ο Andrew είναι ένας πλούσιος μπάρμαν;»
«Όχι, δικός μας είναι. Ο Andrew πηγαίνει σε μπαρ και κάνει παρέα σ’ αυτούς που τα πίνουνε και είναι μόνοι τους. Τον βάλαμε μπάρμαν σήμερα γιατί ξέρει από ποτά».
«Δεν είναι Άγγλος;».
«Καλά το παίζει ε; Όχι καλέ. Τι Άγγλος. Στην Πολιτεία γεννήθηκε».
Ε ναι. Πού αλλού.
«Εντάξει. Αλλά… πώς ο άντρας σου…»
«Πώς παντρεύτηκε μια κακάσχημη σαν κι’ εμένα;»
«Ναι…».
«Έρωτας», με αποστόμωσε και μ’ άφησε μαλάκα. Όπως ήμουν και πριν. «Είναι κι’ αυτός μέλος της N.J. Εγώ τον έβαλα. Θα στον γνωρίσω τον Μάικ αργότερα». Σκέφτηκα ότι κινδύνευα να ερωτευτεί ο Μάικ κι’ εμένα. Σιγά, τι μου έλειπε δηλαδή. «Εισοδηματίας είναι», συνέχισε η Εύα. «Έχει τέσσερις πολυκατοικίες και τρία μπαράκια. Στο ιρλανδέζικό του μπορεί να έχεις πάει».
Είχα πάει.

«Ε, έτυχε να είναι εκεί εκείνη τη βραδιά, τραγούδησα καραόκε, μ’ άκουσε και μπαμ!», είπε ονειροπολώντας η ανάφτρα όρκα. Την είχε ακούσει ο Μάικ εκείνη τη βραδιά. Όντως.
«Σ’ ερωτεύτηκε με το που σε άκουσε ε;», διέκοψα εγώ, προσπαθώντας να μην φανώ σαρκαστικός. Δεν τα κατάφερα.
«Όχι. Έπεσα κατεβαίνοντας από τη σκηνή. Πάνω σε ένα ζευγάρι», αυτοσαρκάστηκε με χαρακτηριστική ευκολία η Εύα.
«Και;». Ήθελα να ρωτήσω το προφανές,- έζησαν;- αλλά κρατήθηκα.
«Ε, ο Μάικ ήρθε να με σηκώσει με κάποιους άλλους και κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μας». Και μπρατσαράς ο Μάικ. Ωραία η ζωή ρε. It isn’t over till the fat lady sings.
«Ποιο τραγούδι τραγούδησες;».
«Το “it’s raining men”», απάντησε.
Αλληλούια. Όχι για το τραγούδι. Είδα τον Ηλία να ξεκολλάει επιτέλους από τη Μαρία και αυτή να μιλάει με μια παρέα, όλο γυναίκες. Ο dj το γύρισε σε eighties πάλι. Τεράστια δεκαετία. Πρέπει να κράτησε είκοσι χρόνια. Τουλάχιστον.

Σκέφτoμαι διάφορα πράγματα. Αδιάφορα για εσάς, ίσως. Τότε για παράδειγμα που έκανα σκοπιά στη Λήμνο και μου έκανε έφοδο ο Πάνος. Ψάρακας εγώ. Πάλιουρας αυτός.
«Αλτ, τις ει;»
«Δεν βλέπεις;», συνέχιζε να περπατάει προς το μέρος μου.
«Αλτ, τις ει;», είπα εγώ. Προβλεπόμενος.
«Κοίτα να δεις φιλαράκι. Ένα έχω να σου πω. Το Άλφα του Κενταύρου δεν είναι Άλφα. Είναι Βήτα», είπε λες και αποκάλυψε κάποια παγκόσμια συνωμοσία.
Αν υπήρχαν πέντε πράγματα που θα μπορούσε κάποιος να μου πει εκείνη την ώρα για να βγω τελείως από τη νοοτροπία του φιλάω σκοπιά και είμαι ψάρι και πρέπει να τα κάνω όλα σωστά, ο Πάνος είχε πει το ένα. Ακολούθησε και το δεύτερο:
«Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, οι Μποργκ ετοιμάζονται να ισοπεδώσουν το γαλαξία μας. Τι να σου κάνει και ένα G3;».
Γέλασα. Γέλασε κι’ αυτός. Γελάσαμε. Υπέγραψε στο χαρτάκι της εφόδου και κάναμε και ένα τσιγάρο. Σκέτο. Μετά κάναμε και άλλα τσιγάρα, και άλλα γέλια. Γίναμε φίλοι. Μετά γίναμε και κολλητοί. Πολύ μετά σκοτώθηκε με τη μηχανή. Έτσι είναι αυτά. Έρχονται οι Μποργκ και σου γκρεμίζουν το γαλαξία σου. Χάνεις φίλους, γυναίκες, δουλειές. Τι να σου κάνει και ένα G3 και όλες οι πυρηνικές βόμβες μαζί; Τίποτα. Απορώ πώς ορισμένοι νομίζουν ότι τα όπλα μπορούν να αποτρέψουν τους Μποργκ. Προσωπικούς και μη. Είναι, τουλάχιστον, γελοίοι και επικίνδυνοι που το νομίζουν αυτό. Χαλάκι.

«Παρακαλώ, την προσοχή σας», ακούστηκε από τα ηχεία. Tα eighties σταμάτησαν. Γύρω στο ’90. Κόπηκαν στη μέση δηλαδή. «Ξεκινάει ο μεγάλος μας διαγωνισμός!»
«Ωραία!», ενθουσιάστηκε η Εύα. Την φαντάστηκα να κάνει και επιτόπια αλματάκια, α λα Κάντυ- Κάντυ.
«Τι διαγωνισμός;», τη ρώτησα.
«Δεν ξέρω. Κανένας δεν ξέρει, εκτός από δύο άτομα στην N.J».

Μ’ αρέσουν οι διαγωνισμοί γιατί μου προσφέρουν μια κάποια σταθερότητα στην ζωή μου. Δεν κερδίζω ποτέ. Σκέφτηκα ότι αν κέρδιζα κάποτε θα πανικοβαλλόμουν.
Η ώρα είχε πάει κοντά έξι και μου καρφώθηκε η φρικτή υποψία ότι είχα ξεχάσει το θερμοσίφωνα στο σπίτι. Όντως, δεν τον είχα πάρει μαζί μου. Ήταν όμως ανοιχτός; Κι’ αν ήταν τι σήμαινε αυτό για μένα και τη σπιτονοικοκυρά μου; Ερωτήματα τα οποία έμελλε να απαντηθούν αργότερα, μαζί και με αρκετά άλλα, πιο κρίσιμα, όπως, π.χ, το γιατί γίνονται πόλεμοι και το γιατί εξαφανίστηκαν παλιές και αγαπημένες λέξεις, όπως π.χ το «σπορτέξ». Το πού πήγαν, σας το λέω από τώρα. Εκεί που θα πηγαίναμε, υποτίθεται, κι’ εμείς. Στη Νήσο Ψ, φυσικά.
Ο πανικός δεν θα αργούσε πολύ.

20 Comments:

Anonymous Anonymous έγραψε...

έχει γίνει πλέον συνήθεια. πιστεύω οτι πολύς κόσμος έχει σαν alter ego τον Αργύρη. αν κάποτε πεις να βάλεις ένα τέλος στην ιστορία θα μου τη σπάσεις πολύ, να το ξέρεις.

8/11/2006 05:49:00 pm  
Blogger isobel έγραψε...

νομίζω πως αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον μέρος της ιστορίας so far, κάποια από τα προηγούμενα ήταν ψιλο-βαρετά

επίσης το "ήσουν Μπουλάς, όλο αφτιά" καταπληκτικό, καιρό είχα να γελάσω έτσι

8/11/2006 06:15:00 pm  
Blogger enteka έγραψε...

τέλειο! (ο νέος Λ.Χ.?)

8/11/2006 06:58:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

Η Ευα ειναι η ξεχειλωμενη αστικη ταξη,που καβατζωνει περιττα κιλα,και χορτατη και χοντρη πια,αναζητα...Περιμενω το φιναλε...

Υ.Γ1:Οτι γραφεται περιεχει μηνυματα φανερα η κρυφα...
Υ.Γ2:Εγω διαβαζω το κειμενο,δε κανω αναγνωση...Υπαρχει διαφορα...

8/11/2006 07:18:00 pm  
Blogger MåvяiÐåliå έγραψε...

Πάρτ σέβεν πλιιιιιιζζζζ, χαλάκι!

8/11/2006 11:39:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

εχω εθιστει στον wannabe loser σου. κανε τα παρτς πιο μεγαλα δε χορταινω.

8/12/2006 01:38:00 am  
Blogger pascal έγραψε...

peeping: Ε, κάποτε θα μπει και ένα τέλος. Αναπόφευκτα.

isobel: χαίρομαι που γέλασες. Βαριέσαι εύκολα γενικώς; Είδα στο προφίλ σου ότι δεν διαβάζεις πλέον.

πάνος: Ε ναι, θα έχει τελειώσει σίγουρα μέχρι τότε.

enteka: υπερβολές. Είσαι πάντως ο δεύτερος που "πιάνει" το Λ.Χ.

λύκος: μ' αρέσεις ρε φίλε γιατί όντως κάθεσαι και το σκέφτεσαι το πράγμα.

ντάλια: καλά ντε, μη βαράς.

kunelina: Μια κουβέντα είν' αυτό που λες...έχει πολύ ακόμα πάντως.

8/12/2006 03:27:00 am  
Blogger οι σκιές μιλάν έγραψε...

"Leno", vale ta sportex me ta autokollita kane mi-summetoxiko jogging kai strwsou sto grpasimo. S/K en opsei - min mas afiseis xwris anagnwsma.
Kairo eixa na kollisw me (a-)sunexomena.
Na'sai kala.

PS: Elpizw to aima sta oura na exei eksafanisthei pia

8/12/2006 02:50:00 pm  
Blogger Καπετάνισσα έγραψε...

Η λέξη "εικοσαετία", μήπως είναι εδώ κακός οιωνός;

Εν ολίγοις, μπας και πας κάτι να μας πεις με τρόπο;

8/12/2006 03:09:00 pm  
Blogger Μαύρος Γάτος έγραψε...

Πασκάλε χάλια. Χάλια. Δεν διαβάζεται. Τι σαχλαμάρα είναι αυτή! Απαράδεκτο.

(ε μα πιά βαρέθηκα να σε εκθειάζω, θα με πάρεις για κόλακα ή για τίποτα άλλο)

8/13/2006 11:39:00 am  
Blogger Ιφιμέδεια έγραψε...

Ωραία τα κατάφερες!
Να έρχομαι στην Αθήνα για τρεις ώρες και να σου αφιερώνω ολίγα από τα πολύτιμα λεπτά μου. Τι ζωή!

Ναι, πιό φιλοσοφημένο το παρτ σιξ.

Εγώ για κάποιο ανεξήγητα μυστήριο λόγο ταυτίζομαι με την Εύα. Τουλάχιστον της έδωσες ωραίο όνομα. Και όχι Παμφαγία ή τίποτα τέτοιο.
Τέλος πάντων: και οι χοντροί πρέπει να ζήσουμε... Κάποτε θα γράψω ένα μυθιστόρημα αποκατάστασης των παχύσαρκων ατόμων και θα δείτε. Η ηρωίδα μου θα κατασπάρασε τις Μ&Μ στο πι και φι.


Υ.Γ.1 Η λέξη σπορτέξ δεν εξαφανίστηκε. Την χρησιμποποιεί ανελλιπώς η μαμά μου.
Υ.Γ.2 Πάρα πολύ σωστή η παρατήρηση περί δεκαετίας 80. Κράτησε ακριβώς 20 χρόνια. Ναι.
Υ.Γ.3 Για Λ.Χ. δεν ξέρω. Νομίζω ότι είσαι λιγότερο φρενήρης -με την καλή έννοια. Ας πούμε μείξη Λ.Χ. και Χ.Χ. για να είμαστε ακριβέστεροι.

Άντε γειά μου

8/13/2006 03:28:00 pm  
Blogger Matron Maya έγραψε...

ρε μαλάκα pascal γαμησε μας και συ και ο Αργύρης... Άντε χύσε να τελείωσει το έργο επιτέλους...

8/13/2006 05:15:00 pm  
Blogger toolman έγραψε...

eilikrina de ksero ti na po, ksekinisa na diavazo to blog sou apo tote pou ta xes xosei ston malaka ton sfakianaki kai goustara! meta stamathsa gia ligo kai tora teleftea diavazo sinexeia kai anipomono gia tis sinexeies! bravo sou pramatika, tromeres istories, an kai de se ksero katholou na arxiso na anhsyxo? nomizo oti periexoun arketh alitheia! nomizo eipame.... keep up the good work!

8/14/2006 12:32:00 pm  
Blogger Giorugosu έγραψε...

Επειδή πρόσφατα είχα διαβάσει τα Χαστουκόψαρα, δεν έχω αποφασίσει εάν μου αρέσουν αυτά που λές. Αλλά για να συνεχίζω να σου δίνω σημασία...
Το No Jobs το πέτυχα αν και στον ενικό.
Το όλο θέμα θυμίζει μακροβούτι, πρέπει να φτάσεις στον πάτο και να αναδυθείς μετά...
Δεν ξέρω, δεν γνωρίζω, αδυνατώ!

8/14/2006 01:34:00 pm  
Blogger Unknown έγραψε...

Εγώ πάλι επειδή έχω διαβάσει τα άπαντα Λ.Χ. (ετσι είμαι εγώ, φιλότιμη, αμα αρχίζω κάτι...) και επειδή μόλις τώρα πήρα πρέφα τι γράφεις θα ακολουθήσω την μέθοδο "Εκτύπωση-σπίτι με τον καφέ"

μαλακίες λέω τώρα θα τα διαβάσω όλα τα παρτ, σιγά μη περιμένω

8/14/2006 02:31:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

μας εχει λολάνει ο αργυρης - αντε γδυσου!

8/14/2006 04:09:00 pm  
Blogger sorry_girl έγραψε...

Το Λ.Χ. το πιάσαμε κι άλλοι εντάξει;Εντάξει.Πάμε παρακάτω τώρα.Επειδή εσύ την είδες Ντίκενς (ιστορία σε συνέχειες) εμείς τώρα πρέπει να τρώμε τα νύχια μας αναμένοντας το επόμενο επεισόδιο;;Δεν τα λυπάσαι τα νυχάκια μου που τόσο καιρό τα μακραίνω;;;Και καλά τα νυχάκια μου, ούτε τα δαχτυλάκια μου, ούτε τις πλάτες που αναμένουν να τις γρατζουνίσουν;;;;;;!!!!
Πι ες:Είναι π ο λ ύ καλό.(τελεία)

8/16/2006 10:59:00 am  
Blogger Matron Maya έγραψε...

καλά ε... τον Μπουλά τον έχω δει στο Βόλο... Πέραν του ότι ο τυπος είναι πρώτος έχει και ένα αυτί τεράστιο... σαν τα πεϊνερλί του βόλου κάποτε...έτρωγε ένα τότε παρεπιπτώντος... όχι αυτί... πεϊνερλί...

8/16/2006 03:30:00 pm  
Anonymous Anonymous έγραψε...

Ωραίες ιστορίες...για αγρίους. Συνέχισε να δούμε που το πας ρε μεγάλε. (Πότε ήσουν Λήμνο ;)
Gs

8/16/2006 05:53:00 pm  
Blogger pascal έγραψε...

oi skies milan: τίποτα, κι' εγώ διασκεδάζω όταν το γράφω...

καπετάνισσα: όχι, δεν είναι δυσοίωνο...τι θα μπορούσα να εννοώ δηλαδή;

μαύρος γάτος: όχι ρε, μπορείς να εκθειάζεις ελεύθερα, νο πρόμπλεμ.

ιφιμέδεια: σοφές οι παρατηρήσεις σου. Καλές διακοπές να έχεις.

toolman: thanks man

girogusu: Έλα ρε που αδυνατείς, ψεύτη...

tomboy: Σωστή

kunellina: δεν γδύνομαι, όχι.

sorry: thanks

matron maya: lol. Είδες που γράφω αλήθειες;

anonymous: Λήμνο ήμουν το 2001

8/17/2006 02:15:00 am  

Post a Comment

<< Πάτησέ με

« Κεντρική Σελίδα | Αργύρης (παρτ φάιβ) » | Αργύρης (παρτ φορ) » | Αργύρης (παρτ θρι) » | Αργύρης (παρτ του) » | Αργύρης (παρτ ουάν) » | Καλοκαιρινές διακοπές (3/3) » | Καλοκαιρινές διακοπές (2) » | Καλοκαιρινές διακοπές » | You don’t fool me » | Σόμερβιλ »