Οι «Λιποδιαλήτες» και οι χοντρές με τα κολάν

O καθένας έχει δικαίωμα να είναι εμφανισιακά όπως θέλει. Σίγουρα. Δεν έχει όμως δικαίωμα να διαπράττει αισθητικό έγκλημα και μετά να κάνει και την πάπια πορτοκάλι.
Πας για καφέ. Εκεί που κάθεσαι ήσυχος και αμέριμνος και λες καμιά αλαμπουρνεζιά με φίλους ή καμιά άλλη αλαμπουρνεζιά με τη γκόμενά σου, πάει και παλουκώνεται δίπλα μια χοντρή. Ναι, καλά διαβάσατε, τα πολίτικαλι κορέκτ όξαποδώ. Πολύ χοντρή λέμε. Με λίπος εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει αέρας.
Εντάξει, σιγά θα μου πείτε. Πρώτη φορά βλέπεις χοντρή ρε; Όχι. Και η Φαραντούρη χοντρή είναι. Δεν την είδα όμως πουθενά με κολάν και τοπ με τον αφαλό όξω. Όχι, αν έχετε καμιά τέτοια φωτογραφία της Φαραντούρη να μου τη στείλετε για αρχειακούς λόγους.
Το πρόβλημα λοιπόν με τις συγκεκριμένες χοντρές δεν είναι ότι είναι χοντρές. Καθόλου. Το ξεκαθαρίσαμε αυτό. Είναι ότι είναι χοντρές αλλά προσποιούνται ότι δεν είναι. Παραμυθιάζονται. Σου λένε «εντάξει, λίγα κιλάκια παραπάνω, θα τα χάσω τώρα που μπήκε το φθινόπωρο». Τα λίγα κιλάκια εντωμεταξύ είναι πάντα διψήφιος αριθμός και με το πρώτο ψηφίο από δύο και πάνω.

Μια άψογα ενδεδυμένη χοντρή

Υπάρχουν βέβαια και αυτές που δεν ξέρουν ότι είναι χοντρές. Τουλάχιστον αυτές έχουν και το άλλοθι ότι δεν γεμίζουν λιπαρά το οπτικό μας πεδίο επίτηδες. Εντάξει. Το έγκλημα όμως παραμένει έγκλημα. Και η τιμωρία; Καμία. Στις περισσότερες περιπτώσεις η χοντρή συνοδεύεται και από γκόμενο ο οποίος δεν είναι χοντρός.
Μια χαρά δηλαδή η χοντρή.
Επειδή λοιπόν έκατσα και πολύ το σκέφτηκα το όλο θέμα, προτείνω την ίδρυση ακτιβιστικής –τρομοκρατικής οργάνωσης με την ονομασία «Λιποδιαλήτες». Τα μέλη της, με το που θα βλέπουν μια χοντρή όπως οι παραπάνω, θα την πλησιάζουν και θα της ψιθυρίζουν στο αυτί «Μωρή φακλάνα, τι είναι αυτά που φοράς; Κρύψε τα λίπια σου γιατί θα το μετανιώσεις».
Στην περίπτωση που είναι γνωστή η κατοικία της χοντρής θα γίνονται γκράφιτι στον τοίχο (Κάτω τα χέρια απ’ τα κολάν μωρή χοντρέλα). Αν υπάρχει διαθέσιμο email θα αποστέλλονται μηνύματα του τύπου «Της χοντρής το ρούχο είναι η κελεμπία». Θα στήνονται στο Ζάρα και σε άλλα φάσιον άουτλετς- στόρς και με το που θα βλέπουν τη χοντρή να εφευρίσκει καινούριους νόμους αντιβαρύτητας προσπαθώντας να χωρέσει σε ένα τζιν νούμερο τριάντα, θα της το παίρνουν αμέσως και θα της λένε «Συγγνώμη δεσποινίς αλλά είναι κρίμα να ξηλώσετε τόσο ωραίο ρούχο. Δοκιμάστε τις βράκες στον πάνω όροφο».
Σκληρό. Το ξέρω. Με τη συνειδητοποίηση όμως του προβλήματος έρχεται και η λύση. Και τα προβλήματα αισθητικής είναι, ίσως, από τα πιο σημαντικά που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.
Σας προλαβαίνω και σας λέω ότι το αντίστοιχο μιας χοντρής γυναίκας που ντύνεται σαν να μην είναι χοντρή δεν είναι ένας χοντρός άντρας. Είναι ένας άντρας, χοντρός ή κανονικός ή αδύνατος, δεν έχει σημασία, που δεν έχει αυτοπεποίθηση, είναι μαμάκιας κ.λπ κ.λπ. και στο παίζει και γόης.


PS. Όποιες διαφωνήσουν με τα παραπάνω είναι χοντρές με κολάν και μελλοντικοί στόχοι της οργάνωσης.