Fellatio

Η πίπα είναι για τον άντρα μια από τις πιο ερεθιστικές στιγμές κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης. Το γιατί, δεν έγκειται τόσο στη φυσιολογία του στόματος, σε σχέση με τον πρωκτό ή το αιδοίο. Η καύλα της πίπας είναι περισσότερο εγκεφαλική.

Το πέος αποτελεί την επιτομή της αρρενωπότητας. Είναι το σημείο που συγκεντρώνεται όλη η αντρική ταυτότητα. Ένα τοτέμ. Η πίπα είναι η υπόκλιση σ’ αυτό το τοτέμ, η απόδοση ενός φόρου τιμής στην υπόσταση ενός άντρα. Αυτό είναι που τελικά διεγείρει. Όχι τόσο η πράξη αυτή καθ’ αυτή, αλλά η σημειολογία της.

Έχω παρατηρήσει ότι για πολλές γυναίκες η πίπα ανήκει στο foreplay. Έχω ακούσει από αρκετές γκόμενες το «δεν του έκατσα, αλλά του πήρα μια πίπα». Η πεολειχία είναι γι’ αυτές κάτι που αγγίζει τα όρια της σεξουαλικής πράξης, αλλά δεν ανήκει στον πυρήνα της.
Λογικό. Η γυναίκα «αξιολογεί» πολύ περισσότερο τη διείσδυση απ’ ότι ο άντρας.
Για μας, το σπέρμα δεν γονιμοποιεί μονάχα. Οριοθετεί. Η έκχυσή του σηματοδοτεί τη στιγμή της απόλυτης κυριαρχίας στο χώρο και τον άνθρωπο/ παρτενέρ.
Από την άλλη, οι γυναίκες, υποσυνείδητα, αξιολογούν το σπέρμα με βάση τη δυνατότητά του να γονιμοποιήσει. Γι’ αυτό και η έκχυσή του (και όσα προηγούνται) σε άλλο σημείο εκτός του σώματός τους (το προφυλακτικό δεν παίζει κανένα ρόλο) δεν είναι και τόσο σημαντική για τη γυναικεία τους υπόσταση.

Ίσως ο αυνανισμός, το σπέρμα που δεν έχει αντικείμενο παρά μόνο υποκείμενο, δεν είναι παρά μια κραυγή του αρσενικού. Την οποία ακούν μόνο οι φαντασιώσεις του. Και σβήνει- πάντα- στο κενό της μη ύπαρξης του έτερου.

Αν συγκεντρώναμε όλες αυτές τις κραυγές, θα φτιάχναμε ένα ωραιότατο soundtrack αυτού που είναι (ή τείνει να γίνει) τελικά ο Άντρας σήμερα.
Δυστυχώς.