Οικογενειακή τραγωδία
Ήταν πρωί τ’ Αυγούστου. Ο Βασίλης μόλις είχε ξυπνήσει. Ευδιάθετος ήταν, σε λίγες μέρες θα έφευγε για Ίο. Διακοπές με τη Μαρία. Είχε τρία χρόνια να πάει διακοπές με γκόμενα και γούσταρε.
Έριξε λίγο νερό στα μούτρα του, φόρεσε ένα σορτσάκι και αφού μασούλησε λίγα corn flakes έκατσε μπροστά στο PC. Ο Βασίλης είχε ένα blog. Συνήθως έγραφε για ποδόσφαιρο και τέτοια. Γούσταρε να του λένε και οι άλλοι τη γνώμη τους, γινόταν ένας χαβαλές. Πλάκα έχει, σκεφτόταν. Περνάει η ώρα σου. Αντί να κάθεσαι και να βλέπεις τηλεόραση, κάνεις αυτό.
Πέντε σχόλια, για να δούμε.
Διαβάζει, φτάνει στο τελευταίο. «Θα σε βρω και θα σε γαμήσω στο ξύλο παλίογαυρε», έγραφε κάποιος με το ψευδώνυμο «βάζελος».
Ο Βασίλης χαμογέλασε. Ήξερε ότι είχε φτάσει η στιγμή να βγάλει αρκετά φράγκα και να πάει διακοπές στο εξωτερικό. Πήρε τηλέφωνο το δικηγόρο του, στενό φίλο του πατέρα του.
Ναι, τον είχε απειλήσει. Αγωγή λοιπόν. Το σώμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος βρήκε σε δύο μόνο μέρες πού έμενε ο ένοχος. Έκαναν υπερωρίες οι άνθρωποι και μπράβο τους. Τέτοια πράγματα δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητα.
Ο δικηγόρος του τον πήρε τηλέφωνο για να του το πει:
"Μπαίνει στο internet από την οδό Πόντου 37, στα Τρίκαλα".
Ήταν ο αδερφός του.
Ο σκατοβάζελος.
"Eντάξει, προχώρα τη διαδικασία", απάντησε ο Βασίλης. Αδερφός του ξεαδερφός του, δεν παίζουν μ' αυτά τα πράγματα.
Βγήκε βόλτα και έφαγε τρία σουβλάκια. Το βράδυ τον χώρισε η Μαρία. Έγραψε ποστ συντετριμμένος.
Σε δυο λεπτά του σχολίασε κάποιος. "Μόλις πήδηξα τη γκόμενά σου ρε βλάκα", έγραφε.
Αναρωτήθηκε αν μπορούσε να του κάνει κι' αυτουνού μήνυση.
PS. Τα βρόντηξε και ο βρωμόγατος. Κρίμα.
Έριξε λίγο νερό στα μούτρα του, φόρεσε ένα σορτσάκι και αφού μασούλησε λίγα corn flakes έκατσε μπροστά στο PC. Ο Βασίλης είχε ένα blog. Συνήθως έγραφε για ποδόσφαιρο και τέτοια. Γούσταρε να του λένε και οι άλλοι τη γνώμη τους, γινόταν ένας χαβαλές. Πλάκα έχει, σκεφτόταν. Περνάει η ώρα σου. Αντί να κάθεσαι και να βλέπεις τηλεόραση, κάνεις αυτό.
Πέντε σχόλια, για να δούμε.
Διαβάζει, φτάνει στο τελευταίο. «Θα σε βρω και θα σε γαμήσω στο ξύλο παλίογαυρε», έγραφε κάποιος με το ψευδώνυμο «βάζελος».
Ο Βασίλης χαμογέλασε. Ήξερε ότι είχε φτάσει η στιγμή να βγάλει αρκετά φράγκα και να πάει διακοπές στο εξωτερικό. Πήρε τηλέφωνο το δικηγόρο του, στενό φίλο του πατέρα του.
Ναι, τον είχε απειλήσει. Αγωγή λοιπόν. Το σώμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος βρήκε σε δύο μόνο μέρες πού έμενε ο ένοχος. Έκαναν υπερωρίες οι άνθρωποι και μπράβο τους. Τέτοια πράγματα δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητα.
Ο δικηγόρος του τον πήρε τηλέφωνο για να του το πει:
"Μπαίνει στο internet από την οδό Πόντου 37, στα Τρίκαλα".
Ήταν ο αδερφός του.
Ο σκατοβάζελος.
"Eντάξει, προχώρα τη διαδικασία", απάντησε ο Βασίλης. Αδερφός του ξεαδερφός του, δεν παίζουν μ' αυτά τα πράγματα.
Βγήκε βόλτα και έφαγε τρία σουβλάκια. Το βράδυ τον χώρισε η Μαρία. Έγραψε ποστ συντετριμμένος.
Σε δυο λεπτά του σχολίασε κάποιος. "Μόλις πήδηξα τη γκόμενά σου ρε βλάκα", έγραφε.
Αναρωτήθηκε αν μπορούσε να του κάνει κι' αυτουνού μήνυση.
PS. Τα βρόντηξε και ο βρωμόγατος. Κρίμα.
O pascal εγÏαÏε ÏÏÎ¹Ï 10/18/2006 04:41:00 pm
15 Comments:
*Αυτό* έπρεπε να είχες ανεβάσει από χθες.
gamo ti kinonia mas, gamo. (gia na doyme tora).
Αγαπητέ μου Πασκάλ,
Πάρα-πάρα πολύ σωσττα γράφεις πάρα-πάρα πολύ σωστά. Το τίμημα όμως είναι ότι κλείνουν τα μπλογκ που διαβάζουμε.
Βλέπεις πολλοί βρήκαν τρόπο να ψαρέψουν πελάτες υποδεικνύοντας συμπεριφορές. Αυτό ονομάζω εγώ ηθική αυτουργία σε έγκλημα. ;)
Σου γράφω εδώ δημοσίως για να σε ενημερώσω ότι αν σε πετύχω πουθενά θα σε σπάσω στο ξύλο (ή τουλάχιστον θα επιχειρήσω) γιατί έχεις πολύ καιρό να γράψεις τη συνέχεια του Αργύρη. Το εννοώ. Για να σε γνωρίσω, μιά και παρεμπιπτόντως δεν σε έχω δει ποτέ, φόρα στο πέτο μιά πορτοκαλί ζέρμπερα.
Περιμένω μήνυσή σου.
Σε ασπάζομαι,
Ιφιμέδεια
Έχετε τρελλαθεί όλοι για τα καλά, ε;
Ε-Λ-E-O-Σ
gia afto pascal pote de tha valo gymni foto sou se kanena blog! :P
konta sti xaraugi.tote tha skotwthoune.gia gelio pigainane,sto klama to riksane.
PACKAL Μάλλον δεν βρίσκεσαι σε φόρμα.Ανακυκλώνεις μια συζήτηση που αφορά μόνο κάποιος ¨μυημένους¨.
Θα μπορούσα να πω ότι εδώ ο κοσμος χάνεται,κλπ...
Δεν το λέω όμως,γιατί ξέρω πως θα επανέλθεις στα γλαφυρά σου κείμενα με την γλυκόπικρη παιχνιδιάρικη σάτιρα.Στο είδος δηλεδή που σε κάνει να ξεχωρίζεις από τα τόσα σκουπίδια που κυκλοφορούν στην μπλοκόσφαιρα.
Μην γράφοντας εσύ,στερείς και τους επισκέπτες αναγνώστες σου απο το να ξετυλίγουν τις όποιες-οι περισσότερες ενδιαφέρουσες- απόψεις τους.
Άντε καληνύχτα...
ΥΓ-Σχετικά με τον Ψωμιάδη και την ανάλυση που έκανες για το που και πως πήρε τις ψήφους,μου έλυσες ένα μέρος της απορίας που είχα.Είχα γράψει όμως το κείμενο πριν δω την απάντησή σου.
mpampakis: καταλαβαίνω τι θες να πεις αλλά δεν μετανιώνω τη σειρά που πόσταρα.
ανώνυμους: θα φας μήνυση από την κενωνία
ιφιμέδεια: Aγαπητή, μη με απειλείτε. Θα γίνουν όλα.
partois: Άσε μας ρε να τρελαθούμε και λίγο. Θα περάσει, don't worry
toolman: Σου είπα να τις σβήσεις όλες. Το κανες;
dalia: Δεν κατάλαβα τίποτα
kokkinaris: Καληνύχτα ρε.
Πόπο πώς το εμπνεύστηκες αυτό το κείμενο ρε? Αχαχαχαχαχα
Η παραβολή σου είναι αψογη. Το κραξιμο του βρωμογατου επίσης. Παρακολουθω ολιγον τι απορημένη τις τρέχουσες εξελίξεις της μπλογκόσφαιρας. Δεν θελω να σχολιασω πως και τι για να μην πυροδοτήσω την ατμόσφαιρα, αλλωστε έχω χάσει επεισόδια απο αυτό το σήριαλ. Απλά θα πω οτι η νεαρά αντέδρασε λιγο υπερβολικά. Και είναι κρίμα για μαλακίες να αναλώνεστε ετσι. Άκου δικηγόροι... ΠΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ
Καλό! ;)
perimeno na me miniseis prota
WTF MAN??? CHECK THIS OUT!!!
MALAKES MPOUKARAN OI MPATSOI!!!
SYRMA REEEEEEEEEEE, KSYPNATE!!!
padrazo.blogspot.com/2006/10/blog-post_19.html#comments
---------------------------------------
"Αστυνομικός υπάλληλος said...
Γραφικός, λίαν γραφικός! Υπάρχουν και υπάλληλοι που συμπεριφέρονται κατ'αυτόν τον τρόπο στην Ελ. Αστυνομία, υπάρχουν όμως και άλλοι.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σε προσεγγίζω, επιχειρώντας διάλογο, και φανερώνω την ιδιότητά μου. Είμαι αστυνομικός υπάλληλος και στελεχώνω το πολιτικό (διοικητικό) προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας. Δεδομένου ότι η έκθεση στο διαδίκτυο, νομικά, θεωρείται δημόσια ενέργεια, προς αποφυγή κυρώσεων που εκπορεύονται από τον κανονισμό λειτουργίας στην εργασία μου, αποκρύπτω το ονοματεπώνυμό μου καθώς και τα λοιπά στοιχεία μου.
Όμως, προς τί όλα αυτά; Το έρεισμά μου, περιηγούμενος στις προσωπικές σας ηλεκτρονικές σελίδες, είναι η κυρίαρχη αντίληψη περί του αστυνομικού ρόλου που διαπιστώνω ότι επικρατεί στη σκέψη σας, δηλαδή των νέων ηλικίας 18-35 ετών του πληθυσμού που στατιστικά εκφράζεται μέσω αυτών των ηλ. υπηρεσιών. Διαβάζοντάς σας, ανακαλύπτω, ότι ανακύπτουν διαρκώς πληθώρα ζητημάτων, αναφορικά με τη φύση της εργασίας μου και τις καθιερωμένες πρακτικές -κυρίως με αφορμή τον τρόπο που παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ- τα οποία σπανίως απαντώνται ή έστω θίγονται από όλες τις πλευρές τους εξ όσων συμμετέχουν στο διάλογο. Θέλω λοιπόν να σας δώσω μια άλλη οπτική του θέματος εκ των έσω, τη δική μου.
Υπάρχουν προβλήματα στην αστική μας κοινωνία, πολλά προβλήματα είτε γνωρίζουμε είτε δε γνωρίζουμε την αιτία τους και διαφωνούμε ως προς την επίλυσή τους. Όχι μόνο ιδιωτικά (εν οίκω, κεκλεισμένων των "θυρών"), αλλά κυρίως δημόσια. Όσοι περισσότεροι συναρθροίζονται σε μια δεδομένη γεωγραφική περιοχή και οργανώνουν τη ζωή τους κοινωνικά, τόσο αυξάνονται τα προβλήματα τους, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται επιτακτικά η βούληση εύρεσης λύσεων. Κάποιος/οι αναλαμβάνουν αυτήν την ευθύνη. Μεταξύ αυτών, είμαστε και εμείς.
Εμείς, ως αστυνομικοί υπάλληλοι της κοινωνίας που συναποτελούμε όλοι μας, έχουμε ένα μικρό, άλλα καθ'όλα σημαντικό ρόλο (ρόλο σχετικά πρόσφατο, θεσμοθετημένο επί γαλλικού εδάφους, λίγους αιώνες πριν, που ωστόσο υπήρχε και παλαιότερα με άλλες μορφές, πχ οι ραβδούχοι στην αρχαία Ελλάδα). Από τη στιγμή που εσείς αναφέρετε είτε τηλεφωνώντας είτε αυτοπροσώπως ένα πρόβλημα, εμείς καλούμαστε να το καταγράψουμε και εν συνεχεία αναζητούμε και οδηγούμε τους εμπλεκόμενους ανθρώπους του περιστατικού -αφού πρώτα το διερευνήσουμε- με όλες τις σχετικές πληροφορίες, ενώπιω της δικαστικής αρχής, όπου και απονέμεται δικαιοσύνη. Αυτό είναι όλο, αυτός είναι ο ρόλος μας, εν ολίγοις.
Λέτε αστυνομία και μας αποδίδεται περισσότερα από όσα μας αντιστοιχούν. Τι είναι η Ελληνική Αστυνομία; είναι ένα ιεραρχημένο, οργανικό υποσύνολο χιλιάδων ανθρώπων (σε σύνολο περίπου 11.000.000εκ του πληθυσμού της ελ. κοινωνίας), με διακριτό τρόπο λειτουργίας και μετρήσιμα αποτελέσματα. Γενικεύοντας, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το ίδιο το κράτος των δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων είναι το μεγαλύτερο, ιεραρχημένο, οργανικό υποσύνολο της κοινωνίας μας με σκοπό την άνευ προβλημάτων κοινωνική μας συμβίωση με έναν μόνο άνθρωπο, τον πρόεδρο του πολιτεύματός μας, να αναλαμβάνει συμβολικά το ρόλο και την ευθύνη του εγγυητή, αναθέτοντας στον πρωτο υπό το έργο και αυτός με τη σειρά του στον υπό το έργο της δημόσιας τάξης (εν προκειμένω), και έπειτα στον ταξίαρχο, και ούτω κάθε εξής, την επίλυση των ζητημάτων που μας απασχολούν.
Σε αυτήν την αλυσίδα ανάθεσης και ανάληψης ευθυνών κάποιοι από εμάς αναλαμβάνουμε το ρόλο της διοίκησης (τον τρόπο οργάνωσης) της αστυνομίας, της αστυνόμευσης των πόλεων που ζούμε, της τροχονόμευσης των οδικών αρτηριών, της φρούρησης προσώπων (επιφανών η μη) που απειλούνται και τέλος της φύλαξης των συνόρων από τους λαθρο-μετανάστες. Στην πλειονότητά μας έχουμε προσληφθεί με ορθολογικά κριτήρια και το επιβεβαιώνω εκ πείρας. Οι ισχύουσες και μάλιστα αυστηρές, ρυθμιστικές διατάξεις των νόμων που έχουν θεσπιστεί κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης προβλέπουν ζητήματα που αφορούν στη φυσική και ψυχική καταλληλότητα, στην εκπαίδευση, στην οπλοφορία, στην αξιολόγηση ακόμα και τη διαφθορά του προσωπικού. Επίσης, το εργασιακό καθεστώς της μονιμότητας δεν ισχύει για όλους μας, υπάρχουν και αρκετοί που εργάζονται επί συμβάσει, με άλλα λόγια το προσωπικό διαρκώς ανανεώνεται, και βεβαίως ουδείς από εμάς αμοίβεται το ίδιο, οι μισθοί μιας μεγάλης μερίδας αστυνομικών υπαλλήλων επιτρέπουν αξιοπρεπέστατες συνθήκες διαβίωσης, διαψεύδοντας τις εντυπώσεις που καταγράφονται.
Μιλώντας για εντυπώσεις, περιέργως, έχω προσέξει ότι οι επικρίσεις προς τα σώματα των διοικητικών, των τροχονόμων, των φρουρών και των συνοριοφυλάκων είτε απουσιάζουν είτε περιορίζονται αισθητά. Αντιθέτως, τα εντόνως αρνητικά σχόλια προς το σώμα του αστυνομικού προσωπικού, γενικών καθηκόντων και ΜΑΤ, αφθονούν και ενίοτε συμπληρώνονται από την κατακραυγή προς το πρόσωπο του αρχηγού της Αστυνομίας μετά από κάποια αποτυχημένη ενέργεια σύλληψης υπόπτων. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές στη ζωή μου σε τι μπορεί να οφείλεται αυτή η έντονη δυσαρέσκεια των συμπολιτών μου προς την ιδιότητα που φέρουμε, και παρά το γεγονός ότι όλοι εκτελούμε τις εντολές των ανθρώπων που οι ίδιοι εκλέγουμε, καταλήγοντας τα τελευταία χρόνια στο ίδιο συμπέρασμα.
Κατακριτές και κατακριτέοι, λοιπόν. Δεν ξέρω εάν το συνειδητοποιείς, πάντως είναι οξύμωρο να κινδυνεύουμε τόσο συχνά, οδηγώντας αυτούς που διαφεύγουν να παρουσιαστούν στον εφέτη ανακριτή, δηλαδή τους παραβάτες, και την ίδια στιγμή να (κατα)κρινόμαστε ωσάν να είμαστε εμείς οι παραβάτες. Κι όμως αυτό συμβαίνει, δικαίως ή αδίκως. Γιατί συμβαίνει; Είναι αλήθεια όλοι οι του αστυνομικού προσωπικού δικαίως κατακριτέοι; όχι, το βεβαιώνω από την πείρα μου. Και οι υπόλοιποι, όσοι αυτοί κι αν είναι, καθώς δε μπορώ να τους απαριθμήσω; ναι και όχι. Γιατί, τι είδους άνθρωποι είναι όσοι δικαίως κατακρίνονται και πως ανταποκρίνονται στη δουλειά τους; απλοί, άβγαλτοι, περιορισμένοι, συνηθισμένοι, που άλλοτε αποδίδουν και άλλοτε όχι στα καθήκοντά τους. Αυτοί που δεν αποδίδουν στα καθήκοντά τους είναι καταφανώς διεφθαρμένοι σε υποθέσεις διακίνησης, χρηματισμού, κακοποίησης, κτλ; ναι, αρκετοί είναι. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτές είναι οι απαντήσεις μου σε μερικά από τα μονίμως αναπάντητα ερωτήματά σας. Το κύριο ερώτημά όμως είναι τι μας κάνει εμάς τόσο ξεχωριστούς από τους δημοσίους υπαλλήλους άλλων δομικά οργανωμένων υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος της κοινωνίας μας, γιατί δε γίνεται παρόμοιος λόγος για τους στρατιωτικούς, τους δικαστικούς, τους τελωνιακούς, κ.α;
Είναι απλό, διότι εμείς είμαστε ο προμαχώνας της κοινωνίας, είμαστε αυτοί που "βγάζουμε το φίδι απ'την τρύπα" και μάλιστα καθημερινά, υποδεικνύοντας τα σφάλματά μας, μας διορθώνουμε, μας επαναφέρουμε στην τάξη, όταν η τάξη είναι αφ'εαυτού αντικείμενο διαπραγμάτευσης και διαρκούς νομικής μεταρρύθμισης. Φθείρουμε εσάς και των εαυτό μας, καθημερινά, συνειδητά και αναπότρεπτα. Είναι η φύση της δουλειάς τέτοια, όλοι το γνωρίζουμε και ας κρυβόμαστε, κι εσείς που μας κατηγορείτε και εμείς που το αρνιόμαστε. Σε κανέναν δεν αρέσει να γίνεται χωροφύλακας του εαυτού του. Δε φταίτε εσείς ούτε εμείς, φταίμε τόσο εμείς όσο κι εσείς. Εάν δεν εκδηλώναμε τόσο συχνά παραβατική συμπεριφορά στην καθημερινή μας ζωή, δε θα είχαμε ανάγκη Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, ούτε οργάνων της τάξης. Μας αξίζουμε και είναι τόσο δύσκολο σε μένα να το αρθρώσω με λέξεις, όσο δύσκολο είναι και για σένα να το επαναλάβεις, διαβάζοντάς το. Ιδού λοιπόν η δυσπρόφερτη αλήθεια που ξεπερνά τις όποιες γραφικότητες.
Αυτή είναι η αποψή μου και εάν νομίζεις ότι τα λόγια ενός αστυνομικού αποτελούν κατάχρηση στην ηλ. σελίδα σου, τότε δε χρειάζεσαι την αδειά μου να αγνοήσεις ή ακόμα και να διαγράψεις το σχόλιό μου στη δημοσίευσή σου. Δε θα ενοχληθώ, ούτε θα σε ενοχλήσω ξανά. Θέλω να ελπίζω όμως ότι θα κάνεις τον κόπο τουλάχιστον να διαβάσεις όσα σου έγραψα, όχι επειδή θα μπορούσα να είμαι ο πατέρας σου και πρέπει να με σέβεσαι, ούτε βέβαια επειδή λόγω της ιδιότητάς μου μπορώ εύκολα να εξακριβώσω την ταυτότητά σου, αλλά επειδή σου δίνεται η σπάνια ευκαιρία να δεις τους "μπάτσους", όπως συλλήβδην αποκαλούμαστε, μέσα από τη δική μου σκοπιά, από το νηφάλιο βλέμμα ενός αστυνομικού υπαλλήλου.
10/20/2006"
θέλετε να αρχίσουμε όλοι να στέλνουμε εξώδικα μεταξύ μας να δούμε αμα θα καταρρεύσει το σύστημά;;;
Ρε παιδιά δε με λυπάστε, γιατί θέλετε να με τραβολογάτε και να πηγαινοέρχομαι, τι σας φταίω; βρείτε κάτι άλλο να ασχοληθείτε. Αμάν, πια!
Post a Comment
<< ΠάÏηÏΠμε