«Είμαι πανευτυχής γιατί μικρή με χτύπαγε ο μπαμπάς μου»

Έχω μια θεωρία που λέει το εξής: όλοι μας έχουμε γεννηθεί με μια συγκεκριμένη «ποσότητα» ευτυχίας. Το μόνο που αλλάζει είναι το πώς αυτή η ποσότητα μοιράζεται στα διάφορα στάδια της ζωής μας.
Για παράδειγμα, αν έχεις γεννηθεί Ωνάσης ή Κέννεντυ, είσαι πολύ πολύ ευτυχισμένος στα παιδικά σου χρόνια, μέχρι να μεγαλώσεις και κάποιος να σε πυροβολήσει ή να σκοτωθείς σε δυστύχημα.
Αν το σκεφτείτε λίγο, υπάρχουν πάρα πολλά celebrities που έκαναν επιτυχία πολύ νωρίς και μετά τους πήγαν όλα πολύ στραβά: Τζέιμς Ντιν, Τζέρι Λιούις, Μάτζικ Τζόνσον, Κρίστοφερ Ρηβ.
Σύμφωνα λοιπόν με τη θεωρία μου, το μυστικό για μια ευτυχισμένη ενήλικη ζωή είναι τα δύσκολα και δυστυχή παιδικά χρόνια. Άρα, δεν πρέπει καθόλου να κατηγορούμε τους κακούς γονείς. Το αντίθετο: επενδύουν στο μέλλον των παιδιών τους με το να μην ξοδεύουν πρόωρα την ευτυχία που τους αναλογεί.
Θα ήθελα να αποδείξω τη θεωρία μου και πειραματικά. Σας ζητώ λοιπόν, αν έχετε όρεξη, να γράψετε το πόσο ευτυχισμένοι ήσασταν στα παιδικά σας χρόνια και πόσο τώρα, σε μια κλίμακα από το ένα έως και το δέκα.
Π.χ
ηλικία: 42
παιδικά χρόνια: 4
τώρα: 8
Ελάτε. Μην ντρέπεστε. Εξάλλου, ποτέ δεν είναι αργά για ευτυχισμένα παιδικά χρόνια.