Femme fatale

Κάθεσαι στο μπαρ, μόνη, κάθε φορά στην ίδια καρέκλα. Παραγγέλνεις το ίδιο ποτό- βότκα με πάγο-, οι αγκώνες σου σχηματίζουν πάντα την ίδια γωνία με το ξύλο. Καπνίζεις αργά, σχεδόν βαριεστημένα. Ρουφάς το τσιγάρο σαν να φιλάς τον έρωτα της ζωής σου. Το βλέμμα σου χαϊδεύει το χώρο, χωρίς να δεσμεύεται πουθενά, σαν να βλέπεις πίσω από ανθρώπους και αντικείμενα. Σαν να βλέπεις κάτι που δεν το βλέπουν οι υπόλοιποι, κάτι που υπάρχει, σίγουρα, ναι, εκεί είναι, αλλά όλοι οι άλλοι δεν είναι άξιοι να το δουν.
Είσαι όμορφη. Το ξέρεις. Αλλά δεν σε νοιάζει.
Δεν μιλάς παρά μόνο στον μπάρμαν για να παραγγείλεις ακόμα μια βότκα. Πίνεις πάντα τρία ποτά σε δυο ώρες. Μετά σηκώνεσαι, παίρνεις τις πατερίτσες που έχεις ζητήσει να σου φυλάξουν πίσω από τη μπάρα και φεύγεις. Θα συνεχίσεις σε άλλο μπαράκι, δυο τετράγωνα παραπέρα.
Ελαφρά ζαλισμένη, θα γυρίσεις σπίτι σου. Θα βάλεις τις πατερίτσες στη ντουλάπα. Δεν τις χρειάζεσαι άλλο για σήμερα. Περπατάς μια χαρά.
Απλά παίζεις με τον εαυτό σου.
Τους άλλους τους βαριέσαι.
Στον ύπνο σου θα δεις κέικ σοκολάτας και τον Μανώλη.