Αργύρης (παρτ τουέλβ)

Μην χάνεις το χιούμορ μου

Ποιος είναι ο ήχος ενός κινητού που δεν χτυπάει; Ποιος είναι ο ήχος μιας πόρτας που δεν ανοιγοκλείνει;
Ποιος είναι ο ήχος του μυαλού μου όταν δεν σκέφτεται τίποτα;
Tις τελευταίες μέρες θέλω να μάθω αυτούς τους ήχους και δεν μπορώ. Δεν μ’ αφήνουν. Φταίω κι’ εγώ. Δεν το αρνούμαι.
Φταίω γιατί συμμετέχω.
Δεν μπορώ όμως να κάνω διαφορετικά. Μπορώ, αλλά δεν έχω τ’ αρχίδια να το κάνω. Φοβάμαι. Βολεύτηκα. Οπότε συμμετέχω. Οπότε, όσο και να θέλω ν’ ακούσω αυτούς τους ήχους, δεν γίνεται.

Χθες το μεσημέρι είδα μια γάτα στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι. Με κοίταξε. Πρώτη φορά με κοίταξε τόση ώρα μια γάτα χωρίς να φοβηθεί, να χάσει το ενδιαφέρον της, κάτι. Κοιταζόμασταν για ένα ολόκληρο λεπτό περίπου. Αλήθεια. Δεν έμοιαζε με τη δική μου που είχα όταν είχα και τη Γιώτα. Αυτή εδώ ήταν καφετιά.
Για ένα λεπτό ολόκληρο κοιταζόμασταν. Σκέφτηκα ότι περίμενε να της πω κάτι, δεν ξέρω κι’ εγώ τι. Της είπα αυτό που περίμενα ν’ ακούσω εγώ, μέρες τώρα: «Όλα θα πάνε καλά». Με το που το είπα, γύρισε το κεφάλι της και έφυγε. Όχι βιαστικά. Σιγά- σιγά. Έφυγε. Πάει κι’ αυτή.
Όλες φεύγουν. Όλες είναι γάτες που φεύγουν με το που λες στον εαυτό σου ότι όλα θα πάνε καλά. Ή μήπως όσες φεύγουν είναι γάτες; Κι’ αυτές που δεν φεύγουν τι είναι;
«Μη χάνεις το χιούμορ σου». Αυτό έλεγε συνέχεια ο Πάνος. Συμφωνούσα. Κάποια φορά γύρισα και του είπα «Και τι γίνεται όταν οι άλλοι χάνουν το χιούμορ μου;».
«Να σκέφτεσαι ότι για να χάνουν το δικό σου έχουν χάσει το δικό τους πολύ πιο πριν. Εσύ απλά να προσέχεις να μην χάσεις το δικό σου».
Σήμερα μου καρφώθηκε η ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας χάρτης αυτής της πόλης. Ένας μυστικός χάρτης, που δείχνει γειτονιές που δεν γνωρίζουν όλοι. Σ’ αυτές τις γειτονιές υπάρχουν σπίτια. Μέσα σ’ αυτά τα σπίτια υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ευτυχισμένες ζωές. Δεν πρέπει όμως να τους βρούμε. Δεν πρέπει να τους δούμε. Γιατί τότε θα θελήσουμε να αυτομολήσουμε στις δικιές τους γειτονιές. Πράγμα που το καθεστώς της μιζέριας μας δεν πρόκειται να μας το επιτρέψει ποτέ.

Η Νέα Υόρκη είναι μια μεγάλη πόλη με ουρανοξύστες. Τι μας είπες τώρα. Σ’ έναν ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης, στον τριακοστό έκτο όροφο για την ακρίβεια, συνεδρίαζαν κάποιοι. Καθόλου περίεργο. Αυτοί οι κάποιοι φορούσαν όλοι μαύρα κουστούμια. Ακόμα και οι γυναίκες. Αυτοί οι κάποιοι έπιναν όλοι πράσινο τσάι. Ακόμα και οι άντρες. Αυτοί οι κάποιοι ήταν είκοσι. Στον τοίχο της αίθουσας ήταν κρεμασμένα πορτρέτα του Ιησού, του Κομφούκιου, του Βούδα. Ακόμα και του Μωάμεθ.
Υπήρχαν σύμβολα όπως ο σταυρός, το γιν και το γιαν, η ημισέληνος, η πεντάλφα.
Τα πρόσωπα αυτών των κάποιων έδειχναν πολύ σοβαρά. Ίσως επειδή ήταν πολύ σοβαροί. Ένας από αυτούς καθόταν λίγο ξέχωρα από τους άλλους και σε μια πιο ψηλή πολυθρόνα. Ρούφηξε το τσάι του και κοίταξε έναν-έναν τους υπόλοιπους. Όχι στα μάτια. Στο σημείο ανάμεσα από τα μάτια. Εκεί που σε κοιτάζει κάποιος και νομίζεις ότι δεν σε κοιτάζει ακριβώς αλλά ότι έχεις κανένα περίεργο σπυράκι που σου ξεφύτρωσε εκείνη την ώρα και δείχνεις γελοίος. Τους κοίταζε για δυο λεπτά περίπου εν μέσω απόλυτης σιωπής.
«Έχουμε νέα από τον άνθρωπό μας στην N.J;», ρώτησε.
«Τίποτα ακόμα Δάσκαλε», απάντησε κάποιος, εμφανώς τρομοκρατημένος. Δεν του άρεσε καθόλου η απάντηση που έδωσε. Δεν άρεσε καθόλου και στον Δάσκαλο. Συνοφρυώθηκε. Για ακόμα ένα λεπτό δεν είπε τίποτα. Κοίταζε αυτή τη φορά χαμηλά. Σχεδόν ανάμεσα από τα πόδια του. Ξανασήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε το ανύπαρκτο σπυρί: «Βρείτε τον. Επικοινωνήστε μαζί του. Δεν ξέρω πώς. Τη δουλειά πρέπει να την κάνει. Aν τον ανακαλύψουν και αποτύχει, σας θεωρώ όλους σας υπεύθυνους».
Την ίδια στιγμή, κάποια χιλιάδες χιλιόμετρα παραπέρα, το γιοτ της N.J έφτανε στη Νήσο Ψ και έσβηνε τις μηχανές του. Επίσης, ένας αθηναίος υδραυλικός απατούσε για πρώτη φορά τη γυναίκα του και ένας, επίσης αθηναίος, πολιτικός άνοιγε ένα σακ βουαγιάζ με διακόσιες χιλιάδες ευρώ. Γεγονότα που με την πρώτη ματιά φαίνονται άσχετα μεταξύ τους.
Ίσως γιατί είναι.

PS. Τον Αργύρη τον είχα αφήσει για αρκετό καιρό. Αυτή είναι μια προσπάθεια να προσθέσω κάποια καινούρια δεδομένα στην ιστορία. Θα συνεχιστεί από δω και πέρα, με μεγαλύτερη συνέπεια από μέρους μου.