...μη με φοβάσαι, μόλις έγινα 30 χρονών

Τα λάιφ στάιλ έντυπα συχνά δημοσιεύουν λίστες με το «τι πρέπει να έχει κάνει ένας άντρας μέχρι τα τριάντα». Σύμφωνα με αυτές, έχω μείνει πολύ πίσω. Για παράδειγμα, δεν έχω γίνει μέχρι και σήμερα διευθυντής, δεν έχω σούπερ- ντούπερ αμάξι, δεν έχω πηδήξει διάσημη γκόμενα, δεν έχω ταξιδέψει στους καταραχτές του Νιαγάρα, δεν έχω στην τράπεζα εκατό χιλιάδες γιούρο σε κας, δεν έχω κρύψει κουφέτα από γάμο ογδοντάχρονου στο μάρσιπο αλλήθωρου καγκουρό. Αν ήμουν δεκαπέντε, ίσως και να ψάρωνα. Στα τριάντα μου όμως, τις γράφω στον δεξί, τον αριστερό και τον μεσαίο μου όρχι. Xα! Πολλοί λένε ότι στα τριακοστά σου γενέθλια ως άντρας κάνεις το πρώτο σημαντικό απολογισμό της ζωής σου. Bollocks. Δεν γίνεται να κάνω απολογισμό σ’ αυτή την ιστοσελίδα. Για την ακρίβεια, δεν θέλω να κάνω καθόλου απολογισμό. Είναι τόσα πολλά αυτά που έζησα και δεν έζησα, που θα έπρεπε να ασχοληθώ αρκετές ώρες. Την αυτοκριτική μου όμως μπορώ να την κάνω, σε κάποιο βαθμό και για τα ουσιώδη. Ξεκινάω:

Αρκετές φορές απέκλινα από το ουσιώδες και το Απολλώνιο. Ήταν τότε που η τραγόφατσα του Διόνυσου με παρέσυρε στο φτηνό και το δημώδες. Εν γνώσει μου, φυσικά. Τα λάθη μου τα αγαπάω εξίσου με τα σωστά μου. Απλά δεν είμαι περήφανος για τα πρώτα, σε αντίθεση με τα δεύτερα.
Επίσης, υποτίμησα ενίοτε την αξία ορισμένων ανθρώπων ή των ανθρώπων γενικότερα. Ζητώ συγνώμη. Παραμέλησα ενίοτε το παιδί που κρύβω μέσα μου. Του ζητώ συγνώμη. Ποτέ δεν είναι αργά για ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, άλλωστε.

Σε ό,τι αφορά το άλλο φύλο, ευχαριστώ αφάνταστα τα κάθε λογής καριολοπουτανάκια που μπήκαν - ευτυχώς ελάχιστες φορές- στη ζωή και το κρεβάτι μου (κι’ εγώ στον πρωκτό τους). Καλές πίπες στον πιτσαδόρο κορίτσια. Χωρίς εσάς, δεν θα είχα ίσως την ευχέρεια να ξεσκαρτάρω τις πραγματικές γυναίκες, αυτές για τις οποίες ο Ελύτης έγραψε ότι «είναι απύθμενες και γεμάτες μέχρι πάνω».
Αισθάνομαι περίφημα που τριαντάρισα. Έχω όρεξη να ζήσω πολύ, να δουλέψω πολύ, να φτιάξω, να δημιουργήσω, να μάθω, να ευτυχίσω και σ’ αυτή μου την πορεία να συμβάλλω παράλληλα στην ευτυχία όσων ανθρώπων θέλω να θεωρώ δικούς μου. Μάγκες, δεν θα σας απογοητεύσω. Trust me.
Kάπου διάβασα ότι η γενιά των σημερινών τριαντάρηδων έχει προσδόκιμο ζωής τουλάχιστον 110 χρόνια. Θέλω κι’ άλλα. Ακούτε;
Χρόνια σου πολλά, φανταστικέ μου εαυτέ.
Σ’ ευχαριστώ για όλα και υπόσχομαι να σε κάνω όλο και καλύτερο.

ΜΑΝΑ ΠΑΤΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΥΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΩΡΟ ΧΑΟΣ ΦΩΣ