Ύδρα

Τα περί ομορφιάς του τοπίου, γραφικότητας του νησιού κ.λπ κ.λπ τα αφήνω στην άκρη και στις φωτογραφίες. Η Ύδρα πρόκειται στην ουσία για τον προορισμό του πηγμένου Αθηναίου- αυτού που δεν βαριέται να πάρει για μία ώρα το δελφίνι και να ξεφύγει για ένα σουκού.
Οι κάτοικοι του νησιού εκπληκτικά φιλόξενοι. Έχουν, δηλαδή, υδραγωγή. Δεν ξεχώρισα καμία ιδιαίτερη προφορά ή ιδιόλεκτο: μιλάνε όπως ένας πρωτευουσιάνος χωρίς τα πολλά «μαλάκα».

Τα σκαλάκια στα σοκάκια πολλά, γεγονός που συντελεί (μαζί με την ανυπαρξία των μηχανοκίνητων) στην άψογη σιλουέτα των κατοίκων του νησιού. Δεν είδα ούτε έναν σαπιοκοιλιά.

First Person Shooter

Στο σοκάκι που ξεκινάει από την Alpha Bank βρίσκεται το «Απάγκιο». Μια ταβέρνα-ψησταριά, με δυνατά της χαρτιά τις χοιρινές παντσέτες, τους κολοκυθοκεφτέδες και το ψωμί- τόσο καλό που μου έφερε στη μνήμη τη γιαγιά μου. Θα δεις και την «Τουίτενα». Ένα κατακίτρινο καναρίνι που το πουλήσανε στην ιδιοκτήτριά του ως αρσενικό, μέχρι που είδε τα αβγά που γέννησε (τρία τον αριθμό).
Σχεδόν απέναντι το «Αmalour». Ένα συμπαθέστατο μπαράκι με έμφαση στους latin ρυθμούς και ειδίκευση τα cocktails. Υπέροχη caipirinha, mojito και μαργαρίτα. Για μετά τις 11 το βράδυ.

Παρκαρισμένο κάτω από παραδοσιακή οικεία, το τελευταίο μοντέλο στην υδραίικη μετακίνηση. Και μετά σου λένε ότι το Megane έχει ιδιόρρυθμο πισινό.

Περπατώντας προς το δεξί μέρος του νησιού, βρίσκεις το Μουσείο της Ύδρας. Αξίζει οπωσδήποτε μια επίσκεψη, ακόμα κι’ αν δεν είσαι fan της επανάστασης (του ’21). Λίγο πιο πέρα ανεβαίνεις προς το μέρος όπου το άγαλμα του Μιαούλη αγναντεύει τη θάλασσα. Το καλύτερο spot για να χαζέψεις το λιμάνι.

Το άγαλμα του Μιαούλη. Αν και φραγκάτοι και βολεμένοι, οι υδραίοι προύχοντες επαναστάτησαν.

- Μ’ αγαπάς;
- Όχι
- Ουστ μωρή αχάριστη. Σ’ έφερα στα καλύτερα και μου κάνεις ακόμα τη δύσκολη.

Ακριβώς στην αντίθετη πλευρά της Χώρας, βρίσκεται η «Υδρονέτα». Η καφετέρια με την καλύτερη θέα στη θάλασσα. Το βράδυ λειτουργεί και ως restaurant (δεν έφαγα για να σας πω τη γνώμη μου) και μπαράκι, με πολύ καλή μουσική (ξεχάστε τα λαϊκά στην Ύδρα, να πάτε στον Πλαταμώνα αν θέλετε μπουζουκομπαγλαμάδες). Αν φυσάει, κάτσε μέσα, κατά προτίμηση πάνω στο περβάζι του ενός από τα δύο μεγάλα παράθυρα που κοιτάζουν στη θάλασσα (υπάρχουν ειδικά μαξιλάρια γι’ αυτή τη δουλειά).

Η θέα από την Υδρονέτα. Ο καφές άψογος. Το iPod άχρηστο, λόγω της εκπληκτικής lounge- chill out μουσικής του μαγαζιού.

Πέρα από την Υδρονέτα και συνεχίζοντας ακόμα πιο αριστερά, κατευθύνεσαι προς τον οικισμό «Καμίνια», με το μικρό λιμανάκι. Στη διαδρομή, βρίσκεις στο δεξί σου χέρι ένα- δυο παγκάκια. Κάτσε, άναψε κάνα τσιγάρο, και βούτα μεταφορικά στη θάλασσα και τον ουρανό. Τέλεια.

Η θέα από το παγκάκι

Στα «Καμίνια» υπάρχει και η πιο φημισμένη ψαροταβέρνα του νησιού (Η Κοντυλένια). Ό,τι και να φας εκπλήσσει, ειδικά αν έχεις δεινοπαθήσει από τις πολλές χαζογκουρμέ κουζίνες της Αθήνας.

To λιμανάκι στα Καμίνια. Τα γαϊδούρια φορτώνονται με ξύλα.

Φάτσα-κάρτα στο λιμάνι, δοκίμασε οπωσδήποτε σουφλέ σοκολάτα με παγωτό, στου «Τσαγκάρη». «Τσιμπημένο» αλλά θα σου προκαλέσει σίγουρα γευστικό σοκ.

Τα ετερώνυμα έλκονται

Στην Ύδρα δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και μηχανάκια. Αυτό το ήξερα. Δεν ήξερα όμως ότι δεν υπάρχουν και ποδήλατα, όπως με πληροφόρησε ένας ντόπιος. Τα γαϊδούρια πολλά, το ίδιο και ο κόσμος το περασμένο τριήμερο.
Σπεσιαλιτέ του νησιού τα αμυγδαλωτά γλυκά. Κολλάνε στα δόντια αλλά αξίζουν. Μπάνιο δεν έκανα (στη θάλασσα).

Διάλογος:
- Πήδηξες ρε;
- Ναι, χθες
- Πού;
- Στον Ιστιοπλοϊκό
- Σιγά ρε. Ο Βασίλης πήδηξε στην Παναγιά.
(Παρέα από πιτσιρίκια που συζητούσαν για τις πρώτες τους βουτιές. Οι υδραίοι φημίζονται για το scuba diving και έχουν και λέσχη- www.divingteam.gr)

Από την έκθεση του Γιώργου Ξένου στο Μουσείο της Ύδρας (απαγορεύεται η φωτογράφηση αλλά έκανα λαμογιά). Μια παρατήρηση προς τον καλλιτέχνη: αφού όλα τα έργα σας είναι άτιτλα, καλύτερα να παραλείπετε το «Χωρίς Τίτλο» από το ταμπελάκι.

Το logo του μπλογκ μου (άσος μπαστούνι) πάνω σε ένα σαμάρι. «Με διαβάζεις;», ρώτησα το ζώον το ιδιοκτήτη του ζώου. «Όχι, γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα. Σε διαβάζει όμως ο Βάγγος. Έχει γαϊδουρινή υπομονή βλέπεις».

Συμφωνώ. Ο ΟΤΕ είναι για τα ντουβάρια.

Kάποιος κρέμασε το Μάη

PS. Για καθαρά προσωπικούς λόγους, το νησί ήταν ροζ, μάρκας Gant.
PS 2. Ο κ. Kώστας Γιαννακίδης, μπήκε στον κόπο να επανορθώσει το λάθος στη διεύθυνση του blog μου, που είχε δώσει προ δύο εβδομάδων από τη στήλη του στο Έψιλον. Τον ευχαριστώ ξανά.