This is a man’s world. Σε όποιον δεν του αρέσει, να πάει στον άλλο.

Όπου και να γυρίσω, το ίδιο σχεδόν μοτίβο. Στην TV, σε περιοδικά, σε παρέες, στα ιστολόγια. Εκπρόσωποι του αντρικού είδους να επιδίδονται σε κλαψουρίσματα, χουχουλίσματα, κλαψομουνίσματα, γκρίνιες και άλλα τέτοια παρασυμπαθητικά ροζ φαινόμενα. Τον έναν λέει δεν του έκατσε ο έρωτας της ζωής του λέει και πολύ βαρέως το φέρει λέει και δεν έχει συνέρθει ακόμα λέει κ.λ.π. Του άλλου του τη δίνει η δουλειά λέει και νιώθει εγκλωβισμένος λέει και μελαγχολεί λέει. Ο παραάλλος ψάχνει νόημα στη ζωή του λέει και του φαίνονται όλα ανούσια λέει και αμπελοφιλοσοφεί (μήπως πρέπει να του παραχωρήσω και το blog μου;) περιμένοντας ψυχολογική υποστήριξη από ομοειδή ευνουχισμένα αρσενικά του είδους asexual- metrosexual- ξυρίζωτοστήθοςσυχνάual.

Οι άντρες, στην υπάρχουσα κοινωνική δομή (αν δεν σας αρέσει τα μπογαλάκια σας και στο Άλφα του Κενταύρου), έχουμε δύο ρόλους. Πρώτον: We make things happen. Action. Χτίζουμε, επινοούμε, προχωράμε μπροστά. Ανατρέπουμε, καταστρέφουμε, δομούμε, αποδομούμε, γαμάμε το σύμπαν. Δεύτερον: Προστατεύουμε και γιατρεύουμε. Τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ανήμπορους, την οικογένειά μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Όταν κάποιος κινδυνεύει, σπάμε την πόρτα και τον σώζουμε. Όταν μια γκόμενα βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, πρώτα συζητάμε μαζί της (όχι σαν φίλη της φυσικά) και μετά της χαρίζουμε ένα sex μαραθώνιο για να έρθει στα ίσα της. Κλπ κλπ.
Όποιος δεν έχει αντιληφθεί τα προηγούμενα και πλησιάζει τα πρώτα άντα, είναι είτε ευνουχισμένος από χέρι είτε γυναίκα (δεν είναι καθόλου άσχημο αυτό) που έχει γεννηθεί με δυο σαρκικές προεξοχές λιγότερες και μία παραπάνω.
Α, και την επόμενη φορά που παραπονεθείτε ότι δεν σας γουστάρει η τάδε ή η δείνα, κοιτάξτε καλύτερα τον εαυτό σας και αναλογιστείτε το εξής: Όπως οι άντρες γουστάρουμε γυναίκες έτσι και οι γυναίκες γουστάρουν άντρες. Με το άλφα κεφαλαίο και αν γίνεται και με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Εσύ πόσο άντρας ήσουν σήμερα, πιτσιρικάκι; Ουστ, γαμώ τα παντελόνια σας γαμώ.
PS. Έχω γνωρίσει δηλωμένους ομοφυλόφιλους οι οποίοι ήταν πολύ περισσότερο άντρες από άλλους που με το που ακούν «gay» στρίβουν το κεφάλι τους με το ύφος της Μαντάμ Σουσού όταν την επισκεπτόταν η πεθερά της από το Μπίθουλα. Και ομοφυλόφιλους οι οποίοι ήταν απλά κάτι μίζερες κακές αδελφές του ελέους. Oύτε άντρες, ούτε γυναίκες αλλά ούτε και άνθρωποι.