Ο Βασίλης και το ένστικτο της αυτοκατάψυξης

Ο Βασίλης όταν του έρχονταν τα σκούρα τα πράγματα, δεν έκανε τίποτα. Πάγωνε.
Για παράδειγμα, όταν πριν από ένα χρόνο περίπου, είχε ένα χοντρό πρόβλημα με το δημόσιο. Φαινόταν ότι χρώσταγε, ενώ προφανώς ο λογιστής του δεν είχε κάνει σωστά τη δουλειά του.
Με το που του ήρθε το μπουγιουρντί, ο Βασίλης προτίμησε να μην εξετάσει καν το θέμα. Το άφησε να υπάρχει, σήκωσε το χαλάκι και το έκρυψε από κάτω. Περίμενε, κανένας δεν ξέρει τι. Δεν άκουγε και κανέναν. Τίποτα. Προτιμούσε να μην ασχοληθεί καθόλου με το πρόβλημα.
Έτσι και με τις γυναίκες. Ο Βασίλης, όταν τα έβρισκε σκούρα, πάγωνε. Ενώ όλοι μας έχουμε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ο Βασίλης είχε και το ένστικτο της αυτοκατάψυξης. Με την πρώτη δυσκολία, την πρώτη «ψαρωτική» ατάκα- πράγμα τόσο συνηθισμένο στο φλερτ- ο Βασίλης έκανε ότι δεν άκουγε καν. Όχι γιατί δεν έδινε σημασία. Αλλά γιατί κόμπλαρε.
Αυτό του έδινε τον αέρα του cool. Αυτού που δεν ασχολείται με τις παπαριές των αλλονών. Παραδόξως, αυτό έκανε και αρκετές γκόμενες να εκλάβουν το «κουσούρι» του Βασίλη ως δείγμα ανδρισμού. «Πω- πω, ο τύπος με κλάνει κανονικά. Με γείωσε».
Μπα, απλά είχε ξυπνήσει το ένστικτο της αυτοκατάψυξης του Βασίλη.
Ένα βράδυ, ο Βασίλης έτυχε να περνάει την Αλεξάνδρας, κοντά στο σπίτι του, χωρίς να προσέξει. Δεν πρόσεξε ένα τζιπάκι που ερχόταν προς το μέρος του βολίδα. Ο Βασίλης πάγωσε και έμεινε να το κοιτάζει. Τυφλωμένος σαν λαγός από τα φώτα.
Το τζιπάκι φρέναρε, η οδηγός έκοψε το τιμόνι αριστερά και έπεσε πάνω στο διάζωμα. Βγήκε αλαφιασμένη. Μια γκόμενα 1.70 περίπου, εντυπωσιακή, γύρω στα τριάντα.
«Είσαι πολύ μαλάκας», του είπε. «Καραγκιόζη, κόντεψες να με σκοτώσεις. Δεν ξέρεις τι θα πει διάβαση ρε μαλάκα; Ε;»
Ο Βασίλης έμεινε εκεί. Να την κοιτάζει, όπως κοιτάζεις το τζαμάκι του φούρνου, περιμένοντας να φουσκώσει το σουφλέ, γιατί πεινάς ρε διάολε.
«Μουγκός είσαι παιδάκι μου; Γιατί δε μιλάς; Βγες ρε ανώμαλε από τη μέση του δρόμου», επέμενε, και με το δίκιο της, η τύπισσα.
Τίποτα ο Βασίλης. Η κυκλοφορία είχε κλείσει. Κορναρίσματα, μερικοί οδηγοί είχαν κατέβει να δουν τι έγινε. Ο Βασίλης, παγωμένος, στη μέση του δρόμου.
«Παίρνω τροχαία. Μην κουνηθείς κακομοίρη μου», είπε.
Τίποτα ο Βασίλης. Έτρεξαν δυο τύποι για να τον μαζέψουν από τη μέση του δρόμου. Δεν αντιστάθηκε. Έκατσε στο πεζοδρόμιο. Κοίταζε απλά τη γκόμενα.

Τον πλησίασε.
«Γιατί δε μιλάς ρε; Καλά, θα πληρώνω και ψυχίατρους γαμώ το φελέκι μου γαμώ»
Την κοίταξε. Βαθιά. Σηκώθηκε, συνεχίζοντας να την καρφώνει στα μάτια. Την πλησίασε, την άρπαξε από την κοτσίδα και της έριξε ένα γλωσσόφιλο.
Η τύπισσα δεν αντιστάθηκε.
Όταν τέλειωσε η ερωτοτροπία, ο Βασίλης της είπε ένα «ευχαριστώ» και έφυγε. Δεν τον εμπόδισε κανένας.

Από τότε, το ένστικτο της αυτοκατάψυξης του Βασίλη εξαφανίστηκε.
Η τύπισσα τον έψαξε. Ρωτούσε για δυο- τρεις μέρες τη γειτονιά. Τον βρήκε.
Την έστησε κάτω από το σπίτι του ένα πρωί και περίμενε να εμφανιστεί. Τον είδε.
Κατέβασε το τζάμι και τον φώναξε.
Σε δέκα λεπτά είχε πέσει και το δεύτερο γλωσσόφιλο, μέσα στο αυτοκίνητο, όσο αυτή οδηγούσε.
Οι από πίσω κόρναραν. Είχαν κλείσει πάλι την κυκλοφορία στην Αλεξάνδρας.
Δεν τους ένοιαζε.