Πίνακας
Όταν ο Αντρέας και η Βασιλική -ζωγράφος και φωτογράφος αντίστοιχα- παντρεύτηκαν, ο Αντρέας ξεκίνησε να ζωγραφίζει έναν πίνακα για να της δείξει την αγάπη του.
Τα χρόνια πέρναγαν και ο Αντρέας δούλευε τον πίνακα μέχρι που και οι δύο γκριζάρισαν, χωρίς ποτέ να αισθάνεται ότι τον είχε τελειώσει.
Στα τελευταία του, ο Αντρέας μελαγχόλησε, σκεπτόμενος τον ημιτελή πίνακά του.
«Δεν σ’ αγάπησα αρκετά», είπε στη Βασιλική.
«Δεν είναι αλήθεια», απάντησε εκείνη και του έφερε ένα μεγάλο χάρτινο κουτί με φωτογραφίες, όλες από τον πίνακά του.
«Τραβάω μία την εβδομάδα», είπε, «εδώ και σαρανταπέντε χρόνια».
Τα χρόνια πέρναγαν και ο Αντρέας δούλευε τον πίνακα μέχρι που και οι δύο γκριζάρισαν, χωρίς ποτέ να αισθάνεται ότι τον είχε τελειώσει.
Στα τελευταία του, ο Αντρέας μελαγχόλησε, σκεπτόμενος τον ημιτελή πίνακά του.
«Δεν σ’ αγάπησα αρκετά», είπε στη Βασιλική.
«Δεν είναι αλήθεια», απάντησε εκείνη και του έφερε ένα μεγάλο χάρτινο κουτί με φωτογραφίες, όλες από τον πίνακά του.
«Τραβάω μία την εβδομάδα», είπε, «εδώ και σαρανταπέντε χρόνια».
O pascal εγÏαÏε ÏÏÎ¹Ï 10/25/2006 03:46:00 am
22 Comments:
Μικρό και περιεκτικό! Nice! :)
There will never be enough time..
πίνακας-ένδειξη!χμμ,ωραίο..
Ωραίο.
Αυτοβιογραφικό;
Ρε συ Πασκαλ. Απλα μια γνωμη.
Εχεις πολύ ομορφες ιδέες. Ισως και να τις σπαταλας γράφοντας ενα τοσο μικρο κειμενο. Επειδη το κατέχεις το άθλημα ειμαι σιγουρος οτι θα μπορουσες να γραψεις μια φοβερη ιστορια με σκελετο αυτό το ποστ ή το προηγούμενο.
Πανέμορφο και ρομαντικό. Μαζί με τον πίνακα εξελισσόταν κι η αγάπη τους. Μακάρι να μην τελειώσει ποτέ ο πίνακας.
Πολύ καλό :)
Ο πίνακας εξελίσσεται μαζί με τη ζωή τους. Όμως από μόνος του δεν αρκεί για να καταλάβει την αγάπη τους. Χρειάζεται τη γυναίκα με τις φωτογραφίες για να του θυμίσει την εξέλιξη. Πολύ καλό ζευγάρι. Αλληλοσυμπληρώνονται. (άλλαξα τακτική το παίζω ευαίσθητος τώρα, :P σε προλαβαίνω για να μη με κράξεις πάλι χαχαχαχα)
Πάλι χθές το βράδυ με πήρε ο ύπνος πρώτη.
Για να σε ξυπνήσω σήμερα το πρωί
;)
Α στο καλό σου, δάκρυσα γμτ και είμαι στη δουλειά :))
Για άλλη μια φορά με άφησες μαλάκα
Καλημέρα και καλώς σας βρήκα :P
αν τελείωνε ο πίνακας θα τα είχε ανακαλύψει όλα, μια φωτογραφία τη μέρα είναι η εξέλιξη. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε την διαισθητική πλευρά της σχέσης, στην άλλη την "ακολουθητική". Τις χρειαζόμαστε και τις δυό.
Τελικά το κατάφερες: δεν βρίσκω πώς να σχολιάσω.
:^)
(πανέμορφο ήταν!)
Όμορφο. Πολύ. :)
Χα. Κι εγώ μία την βδομάδα τραβάω
καλημέρα...
έργο ζωής ή έργο για μία ζωή;;;
υπέροχο...
Μου έφερε στο νου τη σκηνή απ' την παλιά ταινία "Κάλπικη λίρα" που ο Χορν ζωγράφιζε τη Λαμπέτη την ώρα που του έλεγε σ'αγαπώ.
Πολύ ωραίο και ειδικά με το τέχνασμα της ζωγραφικής και της φωτογραφίας.
τρυφερό, ρομαντικό και ευαίσθητο. Μαργαριτααααα τι του έκανες του παιδιού;
λιτος και περιεκτικος λογος...
λεξεις, που μπαινοντας η μια κοντα στην αλλη, δινουν "χρωμα" στην σκεψη...
ομορφο...
Ωραίο ποστ. Αυτός ο χρόνος...
razz: Thanks και welcome
ggl: Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό φίλτατε.
avissos: Kαλησπέρα
antonaros: Φυσικά. Πώς το καταλάβατε;
lex: Μπορεί να έγραφα, όντως. Αλλά, πάλι, αυτό που ήθελα να πω το είπα και με πολύ λίγες λέξεις. Τη γνώμη σου να τη λες ελεύθερα γι' αυτά που γράφω. Δεν παρεξηγιέμαι, don't worry.
μαργαρίτα: Είσαι το πιο όμορφο ξυπνητήρι του κόσμου :PPP
confused: Πάψε καλέ. Σύνελθε. Θα νομίζουν ότι κάτι έπαθες.
καπτάν: Μόνο μια φορά την εβδομάδα; Ρε που τα πουλάς αυτά;
it is: Το ήξερα ότι έχεις ένα άλφα, βήτα, γάματα επίπεδο.
lee: Μα δεν θα τελειώσει :)
pseutus: Καλώς σας βρήκαμε κι' εσάς, τρελολεγεωνάριοι
serenity: :)
τσουκνίδα: Καλά, εγώ δεν θα μπορούσα να κάνω τέτοια ανάλυση πάντως.
mpampakis: Είδες; Σου τη φύλαγα ρε.
γιώργος, αλεπου, βασιλική, numb: Ευχαριστώ
padrazo: Λες να μου κάνει κάτι και να επηρεάζεται το γράψιμό μου; Πω πω τι έπαθα
Με πλήγωσες :(
Post a Comment
<< ΠάÏηÏΠμε