Οδηγός επιβίωσης στη μπλογκόσφαιρα

- Δηλώστε, εξ’ αρχής, ότι είστε μαλάκες. Kατά προτίμηση, από το πρώτο κιόλας ποστ. Με αυτό τον τρόπο, θα κόψετε τον αέρα σε όσους πάνε να σας κριτικάρουν. Γιατί θα έχετε πλέον το αφοπλιστικό επιχείρημα: «μαλάκας είμαι, ό,τι θέλω γράφω. Τό’ πα, δεν τό ‘πα;»
- Όποιος θεωρεί ότι τα λινκμπλογκς είναι σελιδοδείκτες, κάνει τρομερό λάθος. Τα λινκμπλογκς είναι φοβερά και τρομερά ego feeders, που αν τα χρησιμοποιήσετε λάθος α) δεν θα σας κάνουν κανένα και β) θα νομίζουν ότι είστε μέλος συγκεκριμένης κλίκας.
- Πριν γράψετε οτιδήποτε ακραίο, φασιστικό, ρατσιστικό κ.λπ κ.λπ, ρίχτε πρώτα κάνα δυο σοβαρά ποστ, π.χ περί τέχνης. Θα θολώσετε τα νερά.
- Μη βρίζετε. Καθόλου. Ο αριθμός των bloggers που βρίζουν είναι προκαθορισμένος από τον Μέγα Αρχιμπλογκάριο Της Ροζ Πουά Βιβλιοθήκης και δεν χωράνε άλλα. Αν κλείσει ένα από αυτά, μπορείτε να πάρετε τη θέση του. Μέχρι τότε, μπορείτε απλά να τα επισκέπτεστε και να βρίζετε στα comments που θα κάνετε.
- Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν τίποτα. Υπάρχουν άλλοι που ξέρουν αρκετά. Υπάρχουν κι’ άλλοι, που όντως τα ξέρουν όλα. Τα δύο πρώτα είδη απαντούνται και στην κανονική ζωή, το τελευταίο μόνο στη μπλογκόσφαιρα.
- Το μπλόγκιν δεν έχει πλάκα. Δεν είναι αστείο. Δεν είναι χαβαλές. Από αυτό εξαρτάται το ίματζ σας, η τύχη της χώρας και η πορεία της τιμής του τσαγιού στο χρηματιστήριο των Τιράνων. Προσέξτε. Use it wisely.
- Αν έχει μπλογκ η θειά σας, η αδερφή σας, η ξαδέρφη σας, ένας τέλος πάντων εξ αίματος συγγενής σας, οφείλετε να τον προστατεύετε πάση θυσία.
- Προσέξτε: τα γραπτά μένουν. Μπορεί αύριο μεθαύριο να θελήσετε να σβήσετε το μπλογκ σας από το χάρτη του διαδικτύου, αλλά φανταστείτε να βγάλετε και βιβλίο. Γράψτε λοιπόν, σαν να πρόκειται όντως αυτά που γράφετε να μπουν στη βιτρίνα του Ελευθερουδάκη. Το κάνουν πολλοί και με αρκετά καλά αποτελέσματα.
- Αγνοήστε οποιονδήποτε σας λέει τι πρέπει να κάνετε και τι δεν πρέπει να κάνετε.