Η ιστορία του ανθρώπου σε μισές από 666 λέξεις

Πριν από πολλά- πολλά χρόνια, βγήκαν από τη θάλασσα κάτι ψάρια. Όχι φαντάροι, ψάρια κανονικά. Με λέπια, κόκαλα και μυρωδιά ψαρίλας. Γιατί βγήκαν από τη θάλασσα, δεν ξέρω. Κι΄ εγώ βγαίνω όταν ζαρώνουν τα δάχτυλά μου ή θέλω να ρίξω καμιά δεκαριά καρφιά στο bitch volley (δεν πρόκειται περί ορθογραφικού, έχω και προφίσιενσι). Επίσης δεν ξέρω πόσα ακριβώς πολλά χρόνια- το ΠΑΣΟΚ πάντως δεν είχε γίνει κυβέρνηση ακόμα.

Απολίθωμα των πρώτων ψαρανθρώπων. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ σ’ αυτό το άρθρο

Μετά αυτά τα ψάρια έβγαλαν πόδια. Τέσσερα, οχτώ, σαράντα. Δεν έχει σημασία ο αριθμός (και ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, αλλά κανείς δεν τον ρώτησε ποτέ πόσα). Κάποια ψάρια, που είχαν τέσσερα πόδια και ρουφούσαν βυζιά, αποφάσισαν να αρκεστούν στα δύο πόδια και τα άλλα δύο να τα κάνουν χέρια. Αυτά τα ψάρια ονομάστηκαν άνθρωποι. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, γουστάρουν τρελά να χρησιμοποιούν τα χέρια τους ως πόδια. Ειδικά στην πρώτη φάση της ζωής τους- το λεγόμενο «μπουσουλητό»- και όταν συνουσιάζονται- το λεγόμενο «πισωκολλητό».

Φάτε μάτια, ψάρια! Καλαίσθητο δείγμα του ανθρώπινου είδους μετά από αξιοπρεπέστατες επιδόσεις στο «πισωκολλητό». Θα βάζω πιο συχνά τέτοιου είδους photo για λόγους επισκεψιμότητας. Απ’ ότι παρατήρησα με επισκέπτονται πολύ περισσότερα θηλυκά ψαράκια απ’ ότι αρσενικά

Ωστόσο, σε ορισμένους ανθρώπους τα χέρια θυμούνται ότι ήταν πόδια και βρομάνε όπως τα τελευταία. Είναι τα λεγόμενα «βρόμικα χέρια» (στον τομέα της πολιτικής- νομικής επιστήμης) ή τα «βρομόχερα» (στο μπάσκετ).
Μετά έφτιαξαν την Τηλεόραση, το Ιντερνέτ, το Φραπουτσίνο και την Τέχνη. Η τελευταία είναι και η πιο σημαντική, καθώς αναζητούν διακαώς την Τέχνη στην Τηλεόραση, την Τέχνη στο Ιντερνέτ και την Τέχνη του Φραπουτσίνο. Όταν δεν τη βρίσκουν, βλέπουν ριάλιτι, σερφάρουν σε τσοντοσάιτς και μπινελικώνουν το σερβιτόρο, αντίστοιχα.
Οι άνθρωποι δεν ξέχασαν καθόλου την καταγωγή τους. Κάθε καλοκαίρι επιστρέφουν στη θάλασσα και κάθε τέσσερα περίπου χρόνια φοράνε λέπια στα μάτια τους και εκλέγουν αυτούς που θα τους κυβερνήσουν. Τους καρχαρίες δηλαδή. Άλλοι καρχαρίες είναι απλά κακοί (οι λεγόμενοι πρόντιοι) και άλλοι πολύ κακοί (οι λεγόμενοι μπερλουσκόνιοι).
Από τα παραπάνω, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων είναι ότι δεν έχουν το Θεό τους. Γι’ αυτό και ψάχνουν απεγνωσμένα σημάδια της ύπαρξής Του. Στην Τηλεόραση (θεά η σταρ ελλάς), στο Ιντερνέτ (θεϊκό ποστ), στο Φραπουτσίνο (θεϊκή η περατζάδα του ντακάπο), στην Τέχνη (θεός ο σάκης). Ακόμα και σε Πτώματα.

Χαρακτηριστικά δείγματα σύγχρονων ψαρανθρώπων. Ο ψαριανός, ο ψαραντώνης και ένας μεγάλος γάβρος